Maryja wzorem i Przewodniczką na drogach Adwentu. Emanuel – „Bóg z nami”. Bóg powołuje człowieka, wchodząc w jego życie. Spotkanie z Bogiem w cierpieniu. Jezus uniżył samego siebie, by okazać nam miłość.

Zaufanie to podstawowa wartość w życiu człowieka. Trudno byłoby żyć komuś, kto nikomu nie ufa. Przekonujemy się jednak, że ludzie zawodzą. Recepty na udane życie trzeba szukać u osób godnych zaufania.

Lęk przed tym, że pójście za Bogiem będzie wiązało się z koniecznością radykalnej zmiany życia. Jezus nad Jeziorem Galilejskim powołuje pierwszych apostołów. Mistrz powołuje rybaków do bycia rybakami ludzi. Bóg doskonale zna ich najgłębsze pragnienia i na nie odpowiada. Powołanie to odpowiedź Boga na najgłębsze pragnienia naszego serca. Bóg chcę otworzyć przed nami takie przestrzenie naszego życia, które są mocno ograniczane naszą wyobraźnią.

Słowa o szczęściu kierowane do uczniów. Błędne pragnienie życia w „tamtych czasach”. Dziś także można dostrzec Boga. Postawa prostaczka przeciwstawna mądremu i roztropnemu. Mądry i roztropny jest samowystarczalny. Wykorzystać swoje życie.

Rozpoczęty wczoraj Adwent to czas zatrzymania się i refleksji nad własnym życiem. Oczekujemy razem z Maryją na przyjście Mesjasza Pańskiego. Zbawienie osiągną wszyscy chodzący w światłości Pana (Iz 2,5). Ewangelia po - twierdza powszechność zbawienia. Ono proponowane jest wszystkim ludziom. Jezus z Nazaretu chwali wiarę pogańskiego setnika. Wiara powinna przemieniać nasze życie.

Legenda o śpiących rycerzach w Tatrach. Od jutra zaczynamy Adwent – czas radosnego oczekiwania. Jakie ma być nasze oczekiwanie? Jaki jest sens praktyk adwentowych? Mają one sprawić, że nie będziemy „ociężali” (Por. Łk 21,34), ale czujni, gotowi na spotkanie z Panem, kiedy przyjdzie.

Listopad – czas refleksji nad sensem życia. Zbliżający się Adwent – zapowiedź powtórnego przyjścia Pana. Przyjście Chrystusa początkiem życia mocniejszego od śmierci. Moc słowa Bożego. Ostatnie godziny życia Jana Pawła II – nadzieja oparta na Słowie.

Jezus kontynuuje swoje ostrzeżenia o tym, co ma nadejść. Kładzie jednak nacisk nie tyle na rzeczywiste wydarzenia, ale raczej na przyczynę – na niewierność i zepsucie. Jezus mówi o różnych znakach apokaliptycznych, aby zasygnalizować koniec czasu. Największym darem, za który mamy być wdzięczni, jest nasze odkupienie i przyjęcie go jako dzieci Boże.