Nie ufamy słowom. Gdy szukamy przyczyn tego stanu, znajdujemy wśród nich i tę, że sami mijamy się z prawdą, mówiąc do innych, dlatego też podejrzliwie traktujemy ich słowa. Setnik swoją wiarę budował na doświadczeniu: sam mówił słowa prawdziwe i skuteczne. Dlatego wierzył słowom Jezusa. Jaka jest nasza postawa wobec prawdy? Jaka jest nasza wiara?

W czasach biblijnych ludzie wierzyli, że demony to małe bożki, które należało czcić, aby uniknąć życiowych problemów. Św. Paweł przestrzega Koryntian, że nie mogą jednocześnie pić z „kielicha Pana” i z „kielicha demonów”. Odejście od bałwochwalstwa wynika z rozumnego wyboru ludzi. Czy w moim życiu widzę ślady idoli i bożków, którzy domagają się czci i mojej wolności?

Drogowskaz pokazuje drogę, ale sam nią nie idzie. Autorytet nie może być jedynie drogowskazem, powinien być raczej przewodnikiem i iść z tymi, których prowadzi. Poszukujemy autorytetów, ale też bezlitośnie sprawdzamy, czy żyją zgodnie z tym, co sami głoszą. Potrzebny jest nam nieustający rachunek sumienia, abyśmy mogli zobaczyć własne błędy. Tylko w ten sposób bowiem – uznając i wyznając nasze grzechy – dostąpimy ich odpuszczenia.

Spełniło się najgorętsze pragnienie Joachima i Anny: doczekali się narodzenia córki, której dali imię Maryja. Maryja zostanie wybrana spośród wszystkich ludzi, by być Matką Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który stał się Człowiekiem i przyszedł na świat dla naszego zbawienia. Święto Narodzenia Matki Bożej powstało w Jerozolimie, gdzie każdego roku 8 września obchodzono rocznicę poświęcenia kościoła pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. W Polsce święto to nosi nazwę Matki Boskiej Siewnej.

Wielu ludzi dziś ma do Boga pretensje o to, że na świecie są wojny, jest ból, głód, nienawiść. Chcielibyśmy, żeby Bóg jednym skinieniem ręki rozwiązał wszystkie ludzkie problemy. „Błogosławieni” to znaczy szczęśliwi. Jak ból, cierpienie, płacz, głód i odrzucenie może być dla człowieka źródłem szczęścia?

Chrzest – początek wiary. Bóg wezwał nas po imieniu. Nocna modlitwa na górze – tajemnica Kalwarii. Dotknąć Jezusa – doświadczyć Jego uzdrawiającej mocy.

Świętowanie szabatu, ze względu na obwarowanie zakazami, było sporą udręką. Niektórzy wyliczali 39 czynności, których w szabat nie wolno było czynić. Jezus widzi szabat przez pryzmat człowieka i jego zbawienia. To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu (Mk 2,27). Całe życie Jezusa jest objawianiem miłosiernej miłości Boga do ludzi. W Jego słowach i czynach każdy może doświadczyć, że Bóg jest z nim.

Oazowa akcja w supermarketach pokazała, jak często wyznawana przez nas wiara różni się od tego, co praktykujemy we własnym życiu. Tak jest także z niedzielą: nie tylko sami nie świętujemy, ale też nie pozwalamy świętować innym. Niedziela jest dniem Pańskim: dniem Tego, który powiedział o sobie, że jest panem szabatu.