Ewangelia mówi nam o ludziach opętanych. Dziś spotykamy „wędrownego” egzorcystę. Fundamenty niepokoju uczniów. Motywacja decyzji Mistrza. Odmienność przynależności do Boga. Powstrzymać się od sądzenia.

Trudny nakaz Jezusa Chrystusa, by służyć nie tylko Bogu, ale także wszystkim ludziom. Zbawiciel nie tylko naucza, ale sam daje nam przykład, wzór do naśladowania. Panie, daj mi Twoje oczy, abym mógł widzieć moich bliźnich tak, jak Ty ich widzisz. Daj mi Twoje serce, abym kochał ich Twoją miłością.

Bardzo często lubimy wracać do Kany Galilejskiej na wesele. Oto młode małżeństwo zaprasza Jezusa na swoje wesele. Jest tam także Maryja. Zapraszając Jezusa do naszego życia, otwieramy sobie szczęście kochania „na serio”, a nie „na niby”. Napełnijcie wasze stągwie poszanowaniem człowieka, umiejętnością przebaczania. Napełnijcie wasze serca zdolnością wyrzeczenia, umiejętnością dania jałmużny. Prośmy, aby Maryja uczyła nas tej miłości, która objawiła się na weselu w Kanie Galilejskiej.

Ewangelia przytacza wypowiedzi Jezusa na temat losu Jana Apostoła. Łatwiej jest umrzeć raz – i odejść w aureoli bohaterstwa niż umierać każdego dnia. Życie uczciwe i ofiarne na co dzień jest także umieraniem dla Boga i bliźnich. Czy pobudzamy innych do zbliżenia się do Chrystusa swoim przykładem?

Św. Piotr zajmował uprzywilejowane miejsce pośród apostołów i zawsze był blisko Jezusa. Cieszył się autorytetem innych uczniów. Piotr zaparł się Jezusa, ale Jezus po zmartwychwstaniu podtrzymał obietnicę, że Piotr będzie opoką, na której zostanie zbudowany Kościół. W każdym biskupie Rzymu, czyli w każdym papieżu, Piotr w dalszym ciągu jest Skałą, na której Chrystus buduje w tajemniczy sposób swój Kościół. Kościół jest wspólnotą wszystkich ochrzczonych w imię Jezusa Chrystusa. Nie ma Kościoła bez Chrystusa. Zasadą budującą Kościół jest wzajemna miłość.

Święć się Imię Twoje. Bóg najlepszym Ojcem. Świadectwo o św. Janie Pawle II. Modlitwa Arcykapłańska – miłujące Serce Pana.

Mamy prowadzić nową ewangelizację w naszych rodzinach i środowiskach. Mowa pożegnalna Apostoła Narodów i pouczenia wynikające z miłości do braci. Panie Jezu Chryste, daj mi gorliwość Apostoła narodów pogańskich. Udziel mi łaski do głoszenia Dobrej Nowiny.

„Ojciec”, „prześwięty biskup” i „pasterz owczarni”, ale również „zakała królestwa”, „potwór ojczyzny”, „zdrajca” takie opinie o bp. Stanisławie można odnaleźć w średniowiecznych kronikach. W dziejach Polski niewielu znajdziemy bohaterów, którzy doczekali się tak wielu i tak bardzo rozbieżnych ocen, i wzbudzili tak wiele kontrowersji (ks. dr hab. Grzegorz Ryś). Historycy uważają, że konflikt między królem a biskupem zrodził się ze sprzeciwu wobec samowoli królewskiej. Chrześcijanie są dla siebie nawzajem „pasterzami”, albo tylko „najemnikami”. To zależy od tego, czy i jak bardzo słuchają głosu Dobrego Pasterza.