Uświadomienie sobie, że Jezusowa nauka polega na pracy nad sobą i niesieniu ciężarów, którymi obciążeni zostaliśmy przez życie. Pomoc jest niezbędna i jest kluczem do bram niebieskich. Zacznijmy naprawianie świata od siebie samego.

Dostrzec, że w spójności życia wewnętrznego i zewnętrznego przestrzegania norm zasadza się tożsamość chrześcijańska.

Przypomnieć wiernym, że Bóg nieustannie posyła nam znaki swojej obecności i miłości.

Dostrzec jak wielkim darem dla człowieka jest Pismo Święte – żywe słowo Boga.

Wyjaśnić użyte przez Jezusa porównanie o wymiecionym domu, do którego wraca więcej złych duchów.

Pan Bóg daje udziela człowiekowi tych łask, których ten naprawdę potrzebuje – nie „których chce”, ale „których potrzebuje”. Zaufajmy Bogu – On najlepiej wie, czego potrzebujemy.

Zwrócić uwagę na modlitwę w życiu chrześcijanina.

Zrozumieć, że warunkiem nawrócenia jest usłyszenie Bożego wezwania.