Był 16 października 1978 roku. Może i nawet większość z Polaków z niedowierzaniem usłyszało słowa: „Habemus Papam”. I wtedy w oknie watykańskim ukazał się On – kardynał Karol Wojtyła – nowy papież-Polak Jan Paweł II. Ojciec buduje dom. Ojciec jest ostoją porządku w domu. Ojciec uczy miłosierdzia. Ojciec uczy cierpienia.

Dziś w Ewangelii Pan Jezus zachęca nas do wytrwałej modlitwy. Posługuje się opowiadaniem o sędzi i ubogiej wdowie. Pod obrazem Sędziego ukrywa się Bóg-Ojciec. Ale jak to ze sobą pogodzić? Przecież taki sędzia, to ktoś najgorszy! Tak, Bóg-Ojciec nie jest zły, niesprawiedliwy lub nieczuły. To my czynimy z Niego niesprawiedliwego sędziego, gdy przestajemy Go widzieć takim, jaki naprawdę jest. „Jezus powiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni modlić się i nie ustawać”. Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? Jest to pytanie wielce niepokojące i trochę podszyte wątpliwością.

Modlitwa – jako rozmowa z Bogiem – wymaga odpowiedniej postawy zewnętrznej i wewnętrznej. Gest wyciągniętych rąk jest wieloznaczny i w każdym człowieku może symbolizować inne nastawienie, ale zawsze jest to postawa dziecka Bożego. Gest wyciągniętych rąk może zawierać w sobie jedną z tych sytuacji, które przeżywamy na co dzień: radość, potrzebę, nieszczęście. W jednej z Ewangelii Jezus proponuje, byśmy stawali się jak dzieci. Być może miał na myśli również i to, byśmy nigdy nie oddalali się od Boga dalej, niż na wyciągniecie ręki. Pomoce: Kilka dużych rysunków z wizerunkami osób, które mają wyciągnięte do góry ręce, np.: dziecko chwytające matkę za szyję, człowieka tonącego, wspinającego się po drabinie, zrywającego owoce z drzewa, machającego komuś na pożegnanie. Na końcu człowiek z rękami wyciągniętymi jak do modlitwy. W homilii pojawia się także rysunek żołnierza, który się poddaje - do indywidualnej decyzji kapłana pozostawiam pokazanie takiego rysunku przy aktualnej sytuacji geopolitycznej naszego regionu.

Co dzieje się z naszymi dziecięcymi marzeniami o życiu szczęśliwym i ciekawym? Dlaczego wygrywa szarość i przeciętność, a wszystko to nazywane jest przez nas „wolą Bożą?” W szarym życiu, które koniec końców nie jest realizacją marzeń, wiara też staje się bezbarwna! Wolą Boga jest to, byśmy na tym świecie odnaleźli szczęście – i nie jest to jedynie szczęście w znaczeniu życia wiecznego, ale szczęście „tu i teraz”! Zaufanie to klucz, który otwiera serce Boga! Poprzez zaufanie dajemy Panu przyzwolenie, by działał cuda w naszym życiu i odmieniał je zupełnie tak, jak w historiach cudownych uzdrowień z trądu.

Trąd to nawet dzisiaj straszna choroba. Wiedzą o tym dobrze misjonarze pracujący w krajach afrykańskich. Jezus Chrystus uzdrawia a uzdrowionych wysyła do kapłanów, by urzędowo stwierdzono fakt ich uzdrowienia. Uzdrowienie z trądu wiąże się ściśle z wybawieniem z trądu duchowego. Prosimy dziś o postawę wdzięczności dla nas samych i naszych najbliższych.

Proszę, dziękuję i przepraszam to bardzo ważne trzy słowa. Tego, kto ich nie używa, można porównać do człowieka, który chodzi w podartym ubraniu. Trąd to bardzo ciężka choroba. Ciało każdego człowieka, który zachorował na trąd pokrywało się strupami. Oprócz tego chory nie mógł wejść do miasta i błąkał się po pustyni. Pan Jezus uzdrowił dziesięciu trędowatych. Tylko jeden z nich poszedł do Jezusa i podziękował Mu za uzdrowienie. Dziewięciu pozostałych tego nie zrobiło. Grzech niszczy naszą przyjaźń z Panem Bogiem, oddala nas od Niego. Potrzebujemy lekarza, który zdiagnozuje naszą chorobę i da odpowiednie lekarstwo. Takim lekarstwem dla naszej duszy jest spotkanie Pana Jezusa w sakramencie pokuty i pojednania. Aby dobrze przygotować się do spowiedzi należy spełnić pięć warunków sakramentu pokuty. Pomoce: Stuła. Duży rysunek serca.

Jezus dziś przychodzi do nas w drugim człowieku. Nie lubimy i nie akceptujemy dobroci na pokaz. Jednak w każdym człowieku istnieje pokusa, aby być zauważonym, gdy czyni dobro. Słowo Boże wskazuje nam właściwy sposób czynienia dobra: Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”.

Obserwując otaczający nas świat, odnosimy wrażenie, że Bóg milczy wobec krzywdy, ucisku i przemocy. W każdej chwili jesteśmy zaproszeni, by pogłębiać naszą wiarę, nasze zaufanie wobec Boga. Starajmy się także iść za głosem tej prośby i podejmijmy starania o umocnienie i ugruntowanie naszej wiary. Bez wiary nie będziemy w pełni przekonani o głębokim sensie naszego współcierpienia z Chrystusem.