Bóg obok świata materialnego stworzył świat istot duchowych. Należą do niego duchy czyste, które nazywamy aniołami. Aniołów jest niezliczona rzesza i są przeznaczeni do różnych zadań. Zgodnie z tekstem Biblii zostały duchy czyste pogrupowane w chórach anielskich, które ukazują zarazem ich zadania. Warto przypomnieć sobie słowa św. Augustyna, który mówi: „«Anioł» oznacza funkcję, nie naturę. Pytasz, jak nazywa się ta natura? – Duch. Pytasz o funkcję? – Anioł. Przez to, czym jest, jest duchem, a przez to, co wypełnia, jest aniołem”. Pomoce: Obrazki aniołów. Wykres pokazujący konkretne chóry anielskie. Obraz Anioła Stróża. Modlitwa do Anioła Stróża. Piosenka Magdy Anioł: „Aniele niebieski Posłańcu”.

Dobra ziemskie są wspólne. Prawdziwym bogactwem jest życie z Bogiem. Ewangelia stale ostrzega przed doczesnym bogactwem – przed zbytnim przywiązaniem. Człowiek ubogi jest wielkim skarbem. Wspomaganie ubogich naszych obowiązkiem.

Głównym tematem dzisiejszej liturgii słowa jest bogactwo. Jako eksperta od spraw bogactwa wysłuchamy samego Boga. Posiadanie pieniędzy nie jest niczym złym. Staje się to niebezpieczne, gdy człowiek zaczyna przywiązywać do nich zbyt wielką wagę. Bardzo ciekawą charakterystykę bogacza ukazuje nam dzisiejsza przypowieść. Ów bogacz skupiał się wyłącznie na swoich potrzebach, nie dostrzegając innych ludzi. To właśnie pokazuje, co może stać się z osobą owładniętą przez pieniądze. Werset przed Ewangelią ukazuje nam zupełnie inny rodzaj ubóstwa i bogactwa, który odniesiony jest przez św. Pawła do człowieczeństwa i bóstwa. Bóg przychodzi, żeby obdarzyć nas Swoim bogactwem.

Dzisiejsza Ewangelia opowiada nam historię dwóch osób. Pewien bogaty człowiek żył bardzo dostatnio. U bram jego pałacu leżał żebrak-Łazarz, który nie miał nic. Kiedy zmarli, dostali się do Pana Boga, ale ich życie wyglądało zupełnie inaczej. Żebrak żył spokojnie, a bogacz bardzo cierpiał. Skarb to coś cennego wyjątkowego. Mogą nim być rodzice, rodzina, szkoła, zdrowie. Ale wielu ludzi pokłada nadzieję w innych skarbach, np. w pieniądzach. Starsi mówią, że pieniądze to rzecz nabyta i dzisiaj są a jutro może ich zabraknąć. Ważne, aby w życiu szukać prawdziwego skarbu. Pan Bóg to największy skarb. Módlmy się podczas tej Mszy św., aby dobra materialne nie przysłoniły nam tego, co jest najważniejsze – Pana Boga. Pomoce: Zdjęcie poszukiwacza skarbów. Zdjęcie diamentu.

Czego uczy nas Jezus w Ewangelii o „nieuczciwym rządcy”? Czy zachęca do oszustwa i nieuczciwości?! Co oznacza „być sprytnym”, w znaczeniu chrześcijańskim? Najważniejszym wydaje się być czystość serca i intencji. Nasza codzienność to ciągłe pytania i wybory; decyzje, w których lawirujemy pomiędzy własnym dobrem, a zasadami uczciwości chrześcijańskiej – korzyściami dla nas, a stratą dla innych. Spryt chrześcijański, którego uczy dziś Jezus, to umiejętność jednoczesnego bycia wiernym i zarazem swobodnym w dialogu ze współczesnym światem.

Niedziela jest dniem świętym, w którym jesteśmy zobowiązani do czci Boga i odpoczynku od codzienności. Odczytany fragment z Księgi Proroka Amosa skłania nas do podjęcia tematu świętowania Dnia Pańskiego. Ludzie o których wspomina Prorok świętują, zachowują przykazanie Prawa ale ich świętowanie jest bardzo zewnętrzne, tak jak i ich życie. Możemy to nazwać pozornym świętowaniem. Niedziela jest dniem dla Pana zatem w tym dniu należy oddzielić to co święte od tego co powszechne. Trzeba uwierzyć, że Niedziela jest darem Pana, byśmy mogli odsapnąć od trudów tygodnia i poczuli się wolni.

Dzisiejsza Ewangelia może być dla nas zaskoczeniem. To dość dziwna opowieść, którą kieruje do nas Pan Jezus. Ten, kto oszukuje nie jest życzliwy drugiemu człowiekowi i nie chce dla niego dobra. Trzeba brać przykład z tych, którzy postępują sprawiedliwie. Człowiek, o którym mówi Jezus, był zarządcą. Rządca nie był uczciwy, bo kłamał w dokumentach. W ten sposób właściciel stracił swoje pieniądze, ale zyskali ludzie. Rządca liczył na to że ludzie mu się odwdzięczą w przyszłości. Pan Jezus przez tę opowieść chce nam pokazać, że ludzie bardzo zabiegają o rzeczy materialne. Myślą o karierze, pieniądzach, sprawach typowo ziemskich, ale zapominają o Panu Bogu i o swoim życiu duchowym. Człowiek oprócz ciała, które widzimy i o które należy dbać, posiada również duszę, której nie widzimy, ale o nią również należy się troszczyć. Pan Jezus pokazuje nam w dzisiejszej Ewangelii, że nieuczciwy rządca chciał bardzo zabezpieczyć się na przyszłość. Pomoce: Wielka chmura z napisem niebo. Worek z pieniędzmi.

Ukazanie historii węży palących w szerszej perspektywie historii Izraela. Ukazanie naszego życiowego cierpienia w szerszej perspektywie. Cierpienie jako sposób na współdziałanie z Bogiem w zbawieniu świata.