Zrozumieć, że każdy człowiek jest wezwany do bezinteresownej miłości Boga i bliźniego.

Przypomnieć zebranym, że osobowa wiara rodzi się z osobistego spotkania z Bogiem.

Ukazać czym jest droga do Boga.

Ukazać, że najważniejsze są bogactwa duchowe.

Dostrzec właściwy cel chrześcijańskiego ubóstwa.

Uświadomić sobie, że warto pielęgnować w sobie wszystkie doświadczenia Boga.

Mimo, że minęło tak wiele lat, to nic się nie zmieniło. Człowiek dalej kieruje się swoimi namiętnościami, a odpowiedzialnością za istniejący stan obarcza Boga.

Zrozumieć, że prawdziwe szczęście zasadza się na przebaczeniu win.