Zrozumieć na czym polega prawdziwa pobożność. Kościół krytykuje postawy pobożności pełne przesady i ostentacji. Pobożność polega na przebywaniu w Bożej obecności i wsłuchiwaniu się w Jego glos. Modląc się człowiek daje zgodę na to, by Bóg działał w jego życiu. Dewocja rodzi się z pychy i próżności. Pobożność na pokaz wynika z chęci zwrócenia na siebie uwagi. . Pobożność przejawia się nie tylko w postawie wobec Boga, ale i w codzienności. Bardzo wiele zależy od pobożności jaką prezentujemy.

Zwrócić uwagę wiernych na to, że dla osoby kochającej Boga i bliźniego wypełnianie przykazań nie jest żadnym problemem czy wysiłkiem. Konkluzją dzisiejszej Ewangelii są słowa wypowiedziane przez Jezusa do uczonego w Piśmie, który mówi o znaczeniu miłości Boga i bliźniego: „Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”. Osoba okazująca miłość, która próbuje trafić do innych drogą miłości, jest przez to bardzo blisko Boga. Dlaczego tak się dzieje? Św. Jan zostawił nam najpiękniejszą definicję Boga – Bóg jest miłością. Nic więc dziwnego, że osoby, które w swoim życiu kochają, są blisko Stwórcy. Bóg zachęca nas, abyśmy miłością obdarzali nie tylko naszych bliskich, ale każdego człowieka, którego spotkamy na naszej drodze.

Brak prawdziwej jedności prowadzi do „upadku” każdego „królestwa”.

Dostrzec w przykazaniach przejaw troski Boga o człowieka. Przykazanie odwołuje się do nakazu, wytycznych. Jako nakaz wewnętrzny przykazanie dokonuje się w sercu człowieka. Wszelkie normy wynikają z troski o dobro i bezpieczeństwo. Doskonała mądrość i wiedza jest tylko w Bogu. Nakazy mają bronić ludzkiego życia. Człowiek wierzący analizuje nakazy w oparciu o Pismo Święte i własne sumienie.

Modląc się słowami: odpuść nam nasze winy, pamiętajmy, że przebaczenie naszych grzechów uzależnione jest od przebaczenia naszym winowajcom. Łatwiej mówić o przebaczeniu, o wiele trudniej przebaczać. Jezus przypomina, że sztuka przebaczenia to sztuka życia. Przesłanie przypowieści o nielitościwym dłużniku jest oczywiste: skoro miłosierny Bóg przebacza ludziom, to oni powinni przebaczać sobie nawzajem. Prośba Jezusa na krzyżu – Ojcze, wybacz im – jest jedyną odpowiedzią na wrogość, jakiej doświadcza Syn Boży.

Zachęta do życia zgodnego z Dekalogiem. Podejmujemy kolejny tydzień walki o piękno naszego chrześcijaństwa. Na tej wielkopostnej drodze staje dzisiaj Prorok Eliasz. Jego dzieje znajdujemy opisane w Pierwszej oraz Drugiej Księdze Królewskiej. Prorok Eliasz jest człowiekiem całkowicie oddanym Bogu. Modlitwa i ufność wobec Pana sprawiły, że żył w obecności Bożej. Prorok zaprasza nas dzisiaj na drogę absolutnej wierności wobec Dekalogu i skrupulatnego wypełniania Bożego Prawa. Niech zatem ten tydzień upłynie nam na zaznajomieniu się z Dekalogiem.

Temat nawrócenia, który podejmuje dzisiaj słowo Boże, jest zawsze aktualny. W sposób szczególny musimy go rozważać w okresie czterdziestodniowego przygotowania do Świąt Paschalnych. Niezwykle trudno przyznać się do popełnionego błędu, a jeszcze trudniej porzucić niewłaściwą drogę. Nie wolno nam nigdy ustać w pracy nad sobą.

Jezus ciągle powraca do kilku podstawowych spraw: uzdrawiającej siły miłości, potrzeby wzajemnego wybaczenia oraz, o czym mowa w dzisiejszym czytaniu, do niezmiennej mocy woli Bożej. Jezus krytykuje arcykapłanów za konkretne zaniedbania: za gromadzenie powierzonych im skarbów i niechęć do dzielenia się z ludem wiedzą w kwestiach religijnych. Słyszymy dziś w Ewangelii o dzierżawcach winnicy. Czy zdajemy sobie sprawę, że również my jesteśmy tymi dzierżawcami? Dziś jesteśmy posłani do winnicy, ale nikt nie da nam pewności tego, że jutro również będziemy mogli w niej pracować.