Dzisiejsze Ewangelie opisują dwa różne momenty życia Jezusa – największej chwały i największego cierpienia. Serce ludzkie bywa zmienne – skrajne uczucia pojawiają się tuż obok siebie. Najbardziej stałym uczuciem jest troska o siebie i swoją wygodę. Przyjaźń między ludźmi zobowiązuje, niezależnie od osobistych korzyści i strat. Większość ludzi odwróciła się od Jezusa, ponieważ nie spełnił ich oczekiwań. Cnota wierności ma wiele wymiarów: wierność ludziom, przysięgom, prawdzie itd.

Prorok Izajasz woła: „oto czynię wszystko nowe”, są to słowa pociechy i nadziei dla uciemiężonego Narodu Izraela w czasie jego niewoli. Święty Paweł wzywa nas do złożenia pełnej ufności w Chrystusie. Od momentu poznania Pana i doświadczenia Jego miłosierdzia Apostoł służy Bogu z pełną gorliwością i niezwykłym oddaniem. Dzisiejsza scena z Ewangelii opowiada o niezwykłym zachowaniu Mistrza z Nazaretu; Pan okazuje miłosierdzie grzesznej kobiecie i wzywa ją, jak i oskarżycieli, do rachunku sumienia.

Człowiek jest grzeszny. Wszyscy o tym doskonale wiemy. Pewien dorastający, młody człowiek popełnił ciężkie przestępstwo i ojciec wyrzucił go z domu. Człowiek może zdenerwować się, popełnić nierozważny czyn, ale musi umieć przyznać się do błędu. Jezus okazuje wobec grzeszników łagodność i sprawiedliwość jednocześnie.

Słowa Pana Jezusa „kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień”. Każdy z nas jest grzeszny i każdy potrzebuje Miłosierdzia Bożego. Ludzka sprawiedliwość jest bezwzględna, Boża Sprawiedliwość przede wszystkim jest oparta na miłości. Pomoce: 3 kartki z rzymskimi cyframi: X, V i VII.

W liturgii Kościoła kończy się okres pokutny a rozpoczyna okres Męki Pańskiej. Odchodzimy od Boga z własnej woli, lekceważąc Jego miłość. Powracamy po tułaczce przez stanowiące drzwi kratki konfesjonału, dlatego do sakramentu pokuty i pojednania trzeba się dobrze przygotować. Po każdej spowiedzi postanowię poprawę z jakiejś jednej słabości. Taką postawę nazywamy pracą nad sobą. Powinniśmy w czasie wyznania grzechów wypowiedzieć wszystkie, które pamiętamy, nazywając grzechy po imieniu. Nadaną pokutę starajmy się odmówić zaraz po spowiedzi.

Miłosierdzie nie może być rozpatrywane jedynie w kategoriach przebaczenia – przekracza ono bowiem ludzkie pojęcie pojednania. Syn marnotrawny doświadcza miłosierdzia ojca nie tylko w wymiarze przebaczenia, ale pełnego powrotu do domu i rodziny. Naród Wybrany, po latach niewoli w Egipcie, wraca do Ziemi Obiecanej i „wyprawia ucztę” na cześć Pana.

W Wielkim Poście w sposób szczególny dbamy nie tylko o swoje ciało, ale przede wszystkim o ducha. Kościół daje nam różne ćwiczenia, które pomagają nam wzmocnić naszego ducha. Św. Matka Teresa z Kalkuty mieszkała w Azji, a dokładnie w Indiach, służąc najbardziej potrzebującym. Przez ponad 45 lat pomagała ubogim, sierotom, chorym i umierającym. Nieustannie można było ją spotkać wśród bezdomnych i bezbronnych. Postarajmy się zobaczyć, czy w naszym najbliższym otoczeniu nie ma ludzi potrzebujących pomocy: może być to uchodźca z Ukrainy, kolega z ławki czy koleżanka z sąsiedztwa. Mogą potrzebować dobrego słowa albo kogoś z kim będą mogli się pobawić. Pomoce: Kartka z wypisanymi uczynkami względem ciała i duszy. Zdjęcie św. Matki Teresy z Kalkuty.

Na dziewięć miesięcy przed uroczystością Narodzenia Pańskiego, dane nam jest świętować uroczystość Zwiastowania. Ta błogosławiona godzina, na którą czekał cały świat, kiedy Archanioł Gabriel zwiastował Najświętszej Maryi Pannie, iż wybrał ją Pan Bóg na Matkę Syna Bożego. Maryja przez całe swoje życie będzie towarzyszyła swojemu Synowi, będzie stała pod drzewem krzyża jako Matka Bolejąca. Tak jak życie Matki Najświętszej było nieustannym „fiat mihi”, tak i nasze życie ma być pełnieniem woli Bożej.