Słowo Boże głoszone w Kościele w święto św. Jana łączy narodzenie Jezusa i Jego zmartwychwstanie. Św. Jan nie tylko widział Jezusa po zmartwychwstaniu, ale także z Nim rozmawiał, jadł i pił. Dlatego jego świadectwo jest prawdziwe. Jezus Chrystus pojednał nas z Bogiem Ojcem i otworzył nam drogę do życia wiecznego w niebie.

Król Dawid był grzesznikiem, ale i człowiekiem bardzo bogobojnym, liczącym się z prawem Bożym. Miał ogromne pragnienie robić coś dobrego dla Boga. Stąd pomysł wybudowania Panu Bogu świątyni. Bóg miał inne plany: miał ją wybudować potomek Dawida. Jezus nie miał być wcale budowniczym świątyni w sensie fizycznym, ale przede wszystkim duchowym. Świątynią jest serce każdego człowieka i Bóg ma ogromne pragnienie, aby w nim zamieszkać. Uczyń serce miejscem, w którym Bóg będzie mógł znaleźć schronienie i w którym będzie czuł się dobrze.

Cudowne zdarzenia towarzyszące Janowi. Dziś rodzi się św. Jan – jutro Chrystus. Wskazania płynące z nauki i postawy Jana Chrzciciela.

Hymn Maryi wyraża radość i dziękczynienie nas wszystkich, którzy cieszymy się darem Bożego Narodzenia. Maryja wysławia w swoim hymnie trzy Boże przymioty: wszechmoc, świętość i miłosierdzie. Jedyną granicą dla Bożego miłosierdzia jest nasza pycha, która skłania nas do pogardy wobec Niego. Wszechmocny, święty i miłosierny Bóg daje własnego Syna wszystkim ludziom bez wyjątku, ale nie wszyscy przyjmują ten dar. Zbawienie zdolni są przyjąć jedynie ludzie głodni, pokorni i bojący się Boga.

Już w pierwotnym Kościele oczekiwanie na przyjście Zbawiciela było oczywistym faktem. To oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa na końcu czasów rodziło w Kościele wielu świętych. Gotowość na przyjście Chrystusa mamy wykazać w każdej chwili naszego życia. Tę gotowość wyznacza szata naszej duszy. Zapytajmy siebie o jej stan.

Kobieta w Izraelu była obiektem troski całej społeczności, jej rolą było utrzymanie domowego ogniska. Z chwilą zaręczyn kobieta stawała się własnością mężczyzny. Maryja przykładem kobiety, która wbrew utartym normom podąża za Bożym wezwaniem. Wiara na płaszczyźnie teorii jest łatwym tematem, prawdziwa wiara zakłada zgodę na działanie Boga w ludzkim życiu.

Dwa zwiastowania narodzin są podobne i zarazem odmienne. Samson, silny jak lew i słaby niczym dziecko, to zapowiedź św. Jana Chrzciciela. Obaj urodzili się z kobiet niepłodnych i zostali poświęceni Bogu. Postawa Zachariasza jest dla nas ostrzeżeniem, abyśmy nigdy nie wątpili w obietnice Boże, ale przezwyciężali pokusy zniechęcenia. Bóg chce być obecny i w naszym życiu. Również i nam składa swoje obietnice. Zadaniem Samsona było wyzwolenie Izraelitów z rąk Filistynów, Jan Chrzciciel miał im wskazać na Mesjasza. Obie te postacie ostatecznie wskazują na jedynego Zbawiciela, który wyzwolił ludzkość z niewoli grzechu.

Rodowód Jezusa – prolog Ewangelii św. Mateusza. Początek rodowodu – historia Abrahama. Abraham otrzymał obietnicę spłodzenia potomka i zaufał Bogu. Prawdziwym potomkiem Abrahama jest Jezus Chrystus. Rodowód Jezusa – pieśń dziękczynienia na cześć Boga.