Święty Łukasz, urodzony w rodzinie pogańskiej, staje się wyznawcą Jezusa Chrystusa, przyłącza się do świętego Pawła i towarzyszy mu w podróżach misyjnych jako uczeń oraz lekarz aż do jego śmierci. „Idźcie, oto was posyłam” – to słowa Jezusa Chrystusa są skierowane do każdego z nas. Naszym obowiązkiem jest iść i głosić bowiem: „przybliżyło się do was królestwo Boże”. Jezus Chrystus nie obiecuje, że zadanie to będzie łatwe. Przeciwnie: „idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki”. Ale Jezus udziela nam swojej pomocy.

Boża sprawiedliwość w żaden sposób nie zważa na nasz majątek czy nagromadzone przez całe życie dobra. Największym skarbem jaki możemy zgromadzić jest wiara oraz dobre uczynki. Na Sądzie Ostatecznym, który przed nami, będziemy rozliczani nie z pieniędzy, tylko jak wykorzystaliśmy czas, który przeznaczony był na pełnienie dobra. Można stać się człowiekiem okrutnie bogatym i nie być w żaden sposób szczęśliwym, ale można być także człowiekiem materialnie ubogim a być niezwykle szczęśliwym z tego powodu, że życie przeżyliśmy łatwiej, bo Bóg był nieustannie przy nas.

W życiu każdego człowieka pojawiają się koszmary, z których nie można się obudzić. Autorem koszmarów zawsze jest człowiek. Bóg pragnie dla człowieka szczęścia i dlatego uzbraja go w swoją łaskę. Wolna wola pozwala człowiekowi wybrać, czy chce przyjąć Bożą łaskę czy ją świadomie odrzucić. Brak Bożego przebaczenia wynika z tego, że nie chce go człowiek.

Różne lęki doczesne człowieka: uzasadnione i nieracjonalne. Lęki czynią z nas niewolników. Lęk przed Bogiem wyzwala nas z lęków doczesnych.

Chrystus przez stulecia był i nadal jest odrzucany. W Jezusie mamy odkupienie. Bł. Honorat Koźmiński nie odrzucał Chrystusa. Nie odrzucajmy naszego Pana.

Najważniejszym aktem w życiu człowieka jest owocowanie, czyli rozwój swojego życia. Żyć pełnią życia to stosować się do tych wskazówek, które daje nam Duch Święty. W momencie chrztu św. została wszczepiona w nas moc, której celem jest owocowanie. A owocowanie to nic innego jak życie przeżywane jako dar miłości. Kiedyś nadejdzie moment, gdy staniemy przed Bogiem. Wówczas On ukaże nasze życie i powie: Dałem ci swoją moc i chciałem, byś był wspaniałym drzewem. Czekałem na owoc, byś go zwielokrotnił, a ty pozostałeś tylko marnym orzechem, zamkniętym w twardej skorupie.

Źródłem systemu zasad jest często tradycja i przywiązanie. Chrystus wchodząc w ten system zasad, nie znosi ich, lecz nadaje nowy sens. Istotą wszelkich norm i zasad jest bezwarunkowa miłość. Brak przyzwolenia na ocenę jedynie poprzez zewnętrzny wymiar norm i zasad.

Jezus Chrystus nie chce być traktowany jedynie jako element kultury. On przecież jest naszym Panem i Zbawicielem, który dokonał dzieła odkupienia. Aby usłyszeć głos Boży w swoim sumieniu, trzeba pielęgnować wrażliwość swojego serca. Na drodze naszego życia napotykamy różne znaki pochodzące od Boga. Mają one nam pomóc dokonywać właściwych wyborów i jak najdoskonalej wypełniać wolę Boga.