Najsilniejszą formą ludzkiego cierpienia jest rozpacz. Rozpacz jest konsekwencją grzechu i doznanej krzywdy. Mimo beznadziei sytuacji przed człowiekiem zawsze jest wybór. Człowiek zawsze może podjąć próbę walki o siebie. W tej walce człowiek nigdy nie jest sam, towarzyszy mu Bóg. Paralityk z Ewangelii symbolizuje rozpacz każdego człowieka. Konsekwencją pójścia za Jezusem jest wyrwanie się z rzeczywistości rozpaczy.

W sercu każdego człowieka istnieje pragnienie bliskości. Istotą bliskości jest obecność i koncentracja na drugim człowieku. Człowiek by zrozumieć otaczający go świat potrzebuje Bożej obecności. Adwent dla chrześcijanina winien być czasem, w którym odkrywa bezinteresowną bliskość Boga.

Historia uzdrowienia niewidomych (lub jednego niewidomego) powtarza się we wszystkich Ewangeliach synoptycznych. Uzdrowienie niewidomych to wypełnienie Izajaszowej przepowiedni, dotyczącej przybycia Mesjasza: „W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć” (Iz 29,18). Istnieją pewne różnice, jakie podkreślili w swoich wersjach Ewangelii św. Mateusz, Łukasz i Marek. Oznaczają one, że dany autor chciał nam zakomunikować coś więcej niż tylko literalny przekaz danej historii. Brak widzenia w rozumieniu Starego Testamentu, był przekleństwem, które bardzo pasowało do bliskości „miasta grzechu” – Jerycha. Jezus wyciąga człowieka nawet z takiego miejsca! W zagubieniu, jakie niesie ze sobą grzech – odejście od miłości Boga, możemy znaleźć się w przeróżny sposób: być wyobcowani i samotni, trzymać się kurczowo grzechu, który pozornie daje nam ciepło i bezpieczeństwo, lub tkwić w grzechu we dwójkę…

Zaufanie to podstawowa wartość w życiu człowieka. Trudno byłoby żyć komuś, kto nikomu nie ufa. Przekonujemy się jednak, że ludzie zawodzą. Recepty na udane życie trzeba szukać u osób godnych zaufania.

Lęk przed tym, że pójście za Bogiem będzie wiązało się z koniecznością radykalnej zmiany życia. Jezus nad Jeziorem Galilejskim powołuje pierwszych apostołów. Mistrz powołuje rybaków do bycia rybakami ludzi. Bóg doskonale zna ich najgłębsze pragnienia i na nie odpowiada. Powołanie to odpowiedź Boga na najgłębsze pragnienia naszego serca. Bóg chcę otworzyć przed nami takie przestrzenie naszego życia, które są mocno ograniczane naszą wyobraźnią.

Słowa o szczęściu kierowane do uczniów. Błędne pragnienie życia w „tamtych czasach”. Dziś także można dostrzec Boga. Postawa prostaczka przeciwstawna mądremu i roztropnemu. Mądry i roztropny jest samowystarczalny. Wykorzystać swoje życie.

Adwent to radosne przygotowanie na przyjście Jezusa. Chodzi w nim o przygotowanie naszych serc przez czuwanie na modlitwie, ale również o przygotowanie innych na to przyjście. Panie Jezu Chryste, nie jesteśmy godni stawać w Twojej obecności, ale ufamy, że w swej miłości i miłosierdziu przyjdziesz do nas i przemienisz nas na swoje podobieństwo.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus wskazuje na relacje pomiędzy sprawami doczesnymi i wiecznymi. Jezus zwraca na trzy elementy, które przeszkadzają w dostrzeganiu spraw duchowych: obżarstwo, pijaństwo oraz troski doczesne. Istnieje niebezpieczeństwo, że problemy dnia codziennego staną się tak absorbujące, że zabraknie w naszym życiu czasu na modlitwę. Może pojawić się również myśl, że wszystko zależy ode mnie. By nie przygniotły nas troski doczesne, jako lekarstwo Jezus wskazuje na modlitwę oraz zachęca do czujności.