Uświadomić sobie, że jednym z największych naszych problemów życiowych jest nasza niewiara. Inspiracje i tropy do homilii  Mamy ogromne problemy z wiarą w życiu codziennym.  Ciężka choroba – zniewolenie syna uczonego w Piśmie. Niemoc uczniów.  „Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu!”  Duch niemy to taki, który nie mówi o sobie, „siedzi cicho”, nie daje się poznać, namierzyć.  Jest w tym chłopcu jakaś taka rzeczywistość grzechu, której nie uświadamia sobie, ale doświadcza jej skutków na codzień. Często takim niewidocznym problemem w nas jest nasza niewiara.  Prośmy Boga o przymnożenie naszej wiary.

List do Hebrajczyków wspomina bohaterów Starego Przymierza: Abla, Henocha i Noego. Wszyscy trzej stanowią figury prawdziwej, autentycznej wiary. Przeżywana wiara domaga się uznania Boga za najwyższą wartość w życiu. Uznanie zaś Boga za Pana mojego życia wymaga uznania Bożego Prawa i kroczenia drogą Jego Przykazań. Wiara jest darem od Boga, który otrzymujemy i powinniśmy rozwijać w naszym życiu. Ona rodzi się i rozwija ze słuchania.

Chrystus jest dla nas Drogą, Prawdą i Życiem. Stąd musimy pilnie przyjmować wszystkie Jego pouczenia. Jezus zwraca się dziś do nas: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie”. Chcielibyśmy nieraz – jak się to zwykło mówić obrazowo – żeby cały świat obracał się wokół nas. Chrystus spodziewa się, że za Jego przykładem będziemy brali każdego dnia na siebie swój krzyż i łączyli go z Jego Krzyżem.

Biblia uczy nas, że umysł człowieka w tamtych czasach skierowany był na niegodziwość. Serca były wypełnione złymi rzeczami. Człowiek jest pełen pychy. Częściej kochamy bardziej świat niż Pana Boga. Wypełnieni jesteśmy pożądliwościami ciała i idziemy często za przyjemnościami. Nie mamy za bardzo czasu na sprawy Boże. Kiedy człowiek doświadcza głębokiego przekonania o grzechu i zaczyna szukać Boga, często w desperacji. Robi to tak długo, aż odnajdzie ukojenie i pokrzepienie w Jezusie Chrystusie. To miłosierdzie Boże jest dla człowieka wybawieniem. Świat duchowy umiera, dlatego powinniśmy jako ludzie wierzący starać się głosić Chrystusa tym, którzy jeszcze o Nim nie słyszeli. Nie pozwólmy, aby Dobra Nowina została zakopana gdzieś głęboko.

Przypomnieć zebranym, że naszą ciemnością jest grzech i brak wiary w Boga. Doświadczenie ciemności sprawia, że tracimy orientację i pewność siebie. Światło daje nam poczucie bezpieczeństwa i pewności. Pozwala widzieć prawdziwy kształt rzeczy, które nas otaczają. Poprzez uzdrowienie niewidomego Jezus pragnie dać mu dar znacznie większy – dar wiary w Niego jako Zbawiciela. Cud uzdrowienia niewidomego ukazuje nam Jezusa jako Światłość świata, która oświeca każdego człowieka. Chrystus jest Światłem, które ma moc pokonać każdą ciemność.

Zrozumieć, że Bóg potrzebuje każdego z nas w swoim dziele zbawczym. Jezus ustanowił siedemdziesięciu dwóch uczniów, aby przygotowali ludzi w tych miastach, do których sam przyjść zamierzał. Byli to ludzie, którzy byli bardzo blisko Jezusa, ale nie zostali wybrani na apostołów. Wielu pewnie było zawiedzionych tym, że nie udało się trafić do Jezusowej „elity”. Mesjasz doskonale wiedział, w czym odnajdą się najlepiej, jak najoptymalniej wykorzystać ich zdolności. Jesteś Jemu potrzebny, aby historia zbawienia mogła się realizować tu i teraz!

Dziś wśród wierzących można spotkać postawę wymuszającą na Bogu działanie. Nie jest to zgodne z prawdziwą wiarą. Inspiracje i tropy do homilii  Chrystus swoje nauczanie potwierdza zn akami.  Ignoruje faryzeuszów.  Bóg decyduje.  Pseudo – wierząc y.  Potrzebna cnota roztropności.

Choroba potrafi ściąć z nóg nawet najsilniejszego człowieka. W roku 1954 zmarł francuski malarz. W ostatnim roku życia z trudem mógł utrzymać pędzel w zdeformowanych przez reumatyzm rękach. Pokonując coraz większe cierpienie nadal malował. Chrystus nas uczy tej prawdy, że w cierpieniu i we współcierpieniu kryje się szczególna moc przybliżająca człowieka do Boga, jakaś szczególna łaska. Właśnie w tej łasce swoje nawrócenie znalazło wielu ludzi – dziś nazywamy ich świętymi. Z naszym cierpieniem możemy łączyć się w ofierze Jezusa Chrystusa i ofiarować je za Kościół Święty.