„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” – tak św. Jan Paweł II wołał w Ełku. „Nie zatwardzajmy serc, gdy słyszymy «krzyk biednych». Starajmy się usłyszeć to wołanie. Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową i chleba na stole. Być bogatym przed Bogiem to nic innego jak być bogatym w dobre uczynki. Ubogi to ten, kto pokłada ufność w Bogu, którego serce jest u Boga.