Homilie codzienne

Wielka różnica pomiędzy przerażonymi, niepewnymi uczniami a spokojem i entuzjazmem Jezusa, kiedy ukazuje się uczniom. Mimo naszych słabości, wątpliwości i wahania Jezus stale napełnia nasze serca wiarą. Zupełnie jakby przymykał oczy na nasze dawne błędy i upadki, starając się wzniecić w nas nową nadzieję i chęć do działania. Zmartwychwstały posyła tych, którzy jeszcze chwilę temu nie potrafili uwierzyć, że śmierć została pokonana. Po ludzku taki wybór wiązałby się z ogromnym ryzykiem. Bóg jednak wie lepiej. Zaufajmy Bogu, zaufajmy Jego pewności i spokojowi.

Piotr i uczniowie po zmartwychwstaniu idą łowić ryby! Wracają do tego, co robili zanim poznali Jezusa i poszli za Nim. Pierwszy połów po powrocie jest nieudany. Jest tak, ponieważ próbują zrobić to bez Jezusa i dlatego im nie wychodzi. Jezus interweniuje sprawiając cud obfitego połowu. Pan daje nową szansę, aby zbudować z nimi relację. Po wielu porażkach próbujemy powstawać o własnych siłach, bez Jezusa. Bez Jezusa nic nie ma sensu!

Ewangelia ukazuje nam spotkanie Chrystusa zmartwychwstałego z Jego uczniami, którzy byli pełni lęku i obaw oraz nie potrafili uwierzyć w Zmartwychwstanie. Jezus udziela uczniom daru pokoju i tłumaczy, że wszystko było zapowiedziane przez proroków. W imię Chrystusa Piotr uzdrowił chromego człowieka i nie lękał się mówić z odwagą o Zmartwychwstaniu. Przez chrzest również my staliśmy się uczniami Jezusa i zostaliśmy wezwani, aby swoim codziennym życiem ukazywać moc Jego obecności.

Codzienność sprawia, że człowiek nie dostrzega Boga. Chrystus kroczy obok i objawia się poprze z znaki i innych ludzi. Jesteśmy uczestnikami „łamania chleba”. Bądźmy świadkami tego spotkania.

Św. Maria Magdalena pierwsza zobaczyła zmartwychwstałego Pana. Jezusa Chrystusa spotykamy w Kościele. Głośmy Dobrą Nowinę.

Prochem jesteś i w proch się obrócisz (Rdz 3,19). Pascha Pana – ustanowienie Eucharystii. Jednostkowy, indywidualny wymiar zła. Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego (Łk 4,12). Wierzyć, to powierzyć siebie Bogu z ufnością i zaufać do końca, bo Bóg wie czego nam potrzeba.

Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie (Iz 42,1). Tak w proroctwie Izajasza Bóg zapowiada swego cichego i pokornego Sługę. Jego misją jest rozpowszechnianie Bożego Prawa. Podczas namaszczenia w Betanii Chrystus zapowiada swój pogrzeb. Z pełną świadomością idzie na śmierć na krzyżu, po której nastąpi chwalebne zmartwychwstanie i wstąpienie do nieba. Z dogłębną wiarą przeżywajmy poszczególne dni Wielkiego Tygodnia.

Liturgia słowa Bożego wprowadza nas w tajemnicę zbawczej śmierci Jezusa. Arcykapłani i faryzeusze podejmują decyzję, aby zabić Jezusa. Lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród (J 11,50). Chrystus przyszedł na świat, aby oddać swoje życie dla zbawienia wszystkich ludzi. Swoją śmiercią tłumaczy sens krzyża i cierpienia. Krzyż jest znakiem zwycięstwa i potwierdzeniem tego wszystkiego, czego nauczał Jezus. Na krzyżu miłość zwyciężyła nienawiść, a życie pokonało śmierć. Krzyż objawił nam nieskończoną miłość Boga do każdego człowieka. On stał się znakiem naszego zbawienia. Jezus zabrał na krzyż wszystkie nasze cierpienia i słabości. Zostały tam przemienione w życie, które nigdy się nie kończy.