Homilie codzienne

Młodzi ludzie wyznają sobie miłość poprzez nieustanne powtarzanie słów: „kocham cię”. Chrystus wskazuje na wypełnianie przykazań, jako potwierdzenie miłości do Niego. Wypełnianie przykazań prowadzi do miłości Ojca. Ostateczną konsekwencją wypełniania przykazań jest zamieszkanie Boga w człowieku.

Franciszek Salezy powiedział kiedyś: „Nie myśl o tym, co cię może spotkać jutro. Ten sam Ojciec, który dziś czuwa nad tobą, czuwać będzie i jutro, i przez wszystkie dni. Albo cię ustrzeże od cierpienia, albo ześle siły potrzebne do zniesienia go. Trwaj więc w pokoju i oddal wszystkie niespokojne myśli i chorobliwe wyobrażenia”. Jeśli wzrasta moja wiara, wzrasta moje zaufanie do Boga. Ufność Bogu nie oznacza jednak, że wszystko będzie miało pomyślny dla mnie koniec, że Bóg uchroni mnie przed wszystkimi problemami. Nasze życie to nie czas zasłużenia sobie na niebo, ale to czas powrotu do niego, do naszego domu, Ojczyzny. To czas budowania zaufania do Boga.

Mnogość dróg do wyboru powoduje zagubienie. Poszukiwania na własną rękę dają ułudę szczęścia. Konieczność wybierania przez pryzmat Bożej woli. Tomasz poszukuje drogi, która poprowadzi do Zbawienia. Lęki przytłaczają w poszukiwaniu rozwiązań. Chrystus wiarą uposaża człowieka do walki ze strachem

W synagodze w Antiochii św. Paweł wygłosił słowa zachęty do Żydów i pogan bojących się Boga. Mowa ta jest streszczeniem nauki Pawłowej, rozwiniętej i pogłębionej później w jego listach apostolskich kierowanych do poszczególnych gmin chrześcijańskich. Jezus zapewnia, że postawa służby i pokory najzupełniej odpowiada stanowisku sługi i wysłannika, jakie zajmują apostołowie, a zrozumienie jej i wprowadzenie w życie jest warunkiem prawdziwego szczęścia.

W dzisiejszej Ewangelii słyszymy misyjny nakaz Jezusa względem Apostołów, aby głosili Ewangelię wszelkiemu stworzeniu na całym świecie. Ten nakaz wypełniał również patron św. Marek. Był on uczniem Piotra i przez pewien czas towarzyszył mu w podróżach misyjnych. Do rozprzestrzeniania się Dobrej Nowiny przyczynił się swoją Ewangelią, opartą na świadectwie św. Piotra. Również i my jesteśmy wezwani do głoszenia Chrystusa. W pierwszej kolejności mamy być Jego świadkami przed samym sobą oraz w środowiskach, w których żyjemy. Nie jest to wcale łatwe zadanie.

Żydowskie święto. Gwałtowne pytania. Brak szczerości. Ewangelia – słowa Pasterza. Codzienne słuchanie Pisma. Jedność z Ojcem poprzez Chrystusa.

Św. Piotr w podróży apostolskiej uzdrawia chorych. Czyni to, co było udziałem Zbawiciela. Jezus Chrystus zachęca wierzących do spożywania Jego Ciała i Krwi. Nie wszyscy uczniowie są w stanie zrozumieć słowa Mesjasza Pańskiego. Niektórzy uczniowie odchodzą, bo nie mają prawdziwej wiary. Nie wierzą, że słowa Pana są duchem i są życiem (J 6,63).

Potrzebujemy wsłuchać się w Chrystusa. Połączone wiara, wola i rozum stają się najlepszymi narzędziami przyjęcia, zrozumienia i akceptacji słów Jezusa. Pan Jezus daje nam Pokarm, którym jest On sam. Zasiada z nami do wieczerzy, kiedy tylko zaprosimy Go do stołu. Bez tego Pokarmu zasłabniemy w drodze.