Homilie codzienne

W życiu każdego człowieka pojawiają się koszmary, z których nie można się obudzić. Autorem koszmarów zawsze jest człowiek. Bóg pragnie dla człowieka szczęścia i dlatego uzbraja go w swoją łaskę. Wolna wola pozwala człowiekowi wybrać, czy chce przyjąć Bożą łaskę czy ją świadomie odrzucić. Brak Bożego przebaczenia wynika z tego, że nie chce go człowiek.

Różne lęki doczesne człowieka: uzasadnione i nieracjonalne. Lęki czynią z nas niewolników. Lęk przed Bogiem wyzwala nas z lęków doczesnych.

Chrystus przez stulecia był i nadal jest odrzucany. W Jezusie mamy odkupienie. Bł. Honorat Koźmiński nie odrzucał Chrystusa. Nie odrzucajmy naszego Pana.

Najważniejszym aktem w życiu człowieka jest owocowanie, czyli rozwój swojego życia. Żyć pełnią życia to stosować się do tych wskazówek, które daje nam Duch Święty. W momencie chrztu św. została wszczepiona w nas moc, której celem jest owocowanie. A owocowanie to nic innego jak życie przeżywane jako dar miłości. Kiedyś nadejdzie moment, gdy staniemy przed Bogiem. Wówczas On ukaże nasze życie i powie: Dałem ci swoją moc i chciałem, byś był wspaniałym drzewem. Czekałem na owoc, byś go zwielokrotnił, a ty pozostałeś tylko marnym orzechem, zamkniętym w twardej skorupie.

Źródłem systemu zasad jest często tradycja i przywiązanie. Chrystus wchodząc w ten system zasad, nie znosi ich, lecz nadaje nowy sens. Istotą wszelkich norm i zasad jest bezwarunkowa miłość. Brak przyzwolenia na ocenę jedynie poprzez zewnętrzny wymiar norm i zasad.

Jezus Chrystus nie chce być traktowany jedynie jako element kultury. On przecież jest naszym Panem i Zbawicielem, który dokonał dzieła odkupienia. Aby usłyszeć głos Boży w swoim sumieniu, trzeba pielęgnować wrażliwość swojego serca. Na drodze naszego życia napotykamy różne znaki pochodzące od Boga. Mają one nam pomóc dokonywać właściwych wyborów i jak najdoskonalej wypełniać wolę Boga.

Jeżeli chcemy być błogosławieni, musimy słuchać słowa Bożego i zgodnie z nim postępować. Wielka jest godność Bożego macierzyństwa. Jednakże wszyscy możemy być błogosławieni na wzór Maryi. Pamiętajmy o tych, którzy nauczyli nas słuchać Boga, którzy zrodzili nas do wiary.

Jezus był wielką zagadką: z jednej strony łamał Prawo (uzdrawiał w Szabat, jadał z jawnogrzesznikami), z drugiej zaś uzdrawiał, wskrzeszał, czyli czynił znaki Bożej mocy! Jezus próbuje uzmysłowić wszystkim, że nie przez ślepe i bezduszne wypełnianie uczynków przepisanych w Prawie, ale poprzez autentyczne życie wiarą, człowiek dostępuje uświęcenia i pełni życia! Chrystus uczy nas, w jaki sposób połączyć w jedno wypełnianie Prawa i żywą wiarę. Uczy nas tego, byśmy porzucili sztuczne schematy, zimne wyliczenia, a zaczęli żyć całym sobą tak, by poprzez Prawo i wiarę odnajdywać szczęście i radość każdego dnia! Praktyki pierwszego piątku są również w pewnym sensie wypełnianiem „uczynków Prawa” – muszą jednak być dopełniane w duchu zawierzenia i miłości względem Boga, a nie w duchu zimnych wyliczeń i kalkulacji: „co mi się opłaca, a co nie”.