Homilie codzienne ,12 lutego 2020

Codzienne życie potwierdza słowa św. Augustyna: "My, ludzie jesteśmy jak gliniane naczynia, które ledwo się potrącą, ranią się". Jezus nie obiecał, że w naszym życiu nie będzie konfliktów i nieporozumień. One były, są i będą, bo taka jest konsekwencja grzechu pierworodnego. Jesteśmy bardzo wrażliwi, żeby nie powiedzieć przewrażliwieni na swoim punkcie i stąd najszybszą naszą reakcją jest złość, gniew, ostre słowa i odwrócenie się od człowieka, który nas skrzywdził. Jezus mówi o braterskim upomnieniu. Upomnienie braterskie rodzi się z miłości i prawdy. Te dwie rzeczywistości są nierozłączne.

Warunkiem wejścia człowieka do królestwa Bożego jest stanie się podobnym do dziecka. Prostota, pokora i słabość dziecka – oto wzór do naśladowania. Wszystko, co otrzymujemy od Boga, jest darem i łaską.

Dzisiejszy patron, św. Wawrzyniec, diakon, był administratorem majątku Kościoła, a także odpowiadał za dzieła charytatywne papieża. W czasie prześladowań namiestnik chciał wymusić na Wawrzyńcu oddanie wszystkich bogactw Kościoła. Według tradycji zebrał biednych i potrzebujących. Po czym wskazał na nich namiestnikowi, mówiąc: „To są skarby Kościoła”. Czy taką samą wartość widzę w człowieku dobrze, elegancko ubranym i potrzebującym ubranym bardzo skromnie?