Homilie niedzielne i świąteczne

Chrystus to Miłość wcielona. Pseudochrześcijanie to ci, którzy nie żyją miłością. Wiara, miłość i słuchanie Boga. Miłość jest wyzwoleniem z wolności (św. Jan Paweł II). Chrystus wciąż przychodzi, aby poprzez tę miłość, która jest z Boga, zaprzyjaźnić się z ludźmi. Eucharystia – sakrament przyjaźni Boga.

Jezus ustanawia sakrament Eucharystii, ale św. Jan skupia się na innym wydarzeniu – na geście umywania nóg. To jest niezwykły dowód pokornej miłości Boga względem nas. Jezus nakazuje nam, byśmy czynili podobnie, jak On. Abyśmy byli gotowi do służby, do wyrzeczeń. Jezus oddaje za nas życie i pragnie, by i nasze było swoistym umieraniem dla świata. Nie jest to wcale łatwe. Miłość Boga jest uprzedzająca, to najpierw On wyznał ci miłość, i czeka na Twoją odpowiedź. Poczuj się dzisiaj szczególnie wybrany, szczególnie powołany do miłości.

W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus daje swoim uczniom i słuchaczom przykazanie miłości Boga i bliźniego. Trzeba odkryć na nowo jego moc i przez postać św. Piotra Apostoła ukazać charakter tej miłości. Pomoce: Tekst przykazania miłości. Portret św. Piotra Apostoła. Nowy Testament.

Św. Jan zapisał w swojej wersji Ewangelii dokładnie cztery zdania, jakie wypowiada Jezus z krzyża tuż przed swoją śmiercią. A jakie będzie moje ostatnie zdanie? Czy będę przywoływał święte imiona Jezusa, Maryi i Józefa?! To, co mamy zapisane w Ewangeliach jako „ostatnie słowa” Jezusa, powinny być dla nas czymś niezwykle wyjątkowym i ważnym! Był czas, kiedy Maryja zachowywała w swoim sercu wszystko, co dotyczy Jezusa (por. Łk 2,51), ale teraz Jej świat runął. Co robi Jezus w ostatnich chwilach swojego życia? Wyznacza kogoś, kto będzie opiekował się Jego Matką! Poprzez swoje odkupieńcze dzieło na krzyżu, Jezus kreuje zupełnie nową rzeczywistość – znamy tą rzeczywistość pod nazwą Kościoła!

Czas wielkanocny dobiega końca. Czas zwykły to nasze świadectwo. Przypowieść o krzewie. Słowo, które oczyszcza. Niebezpieczeństwo pychy. Potrzeba współpracy ze słowem. Wymowa przypowieści. Słowo i Eucharystia. Jedność z Bogiem daje możliwość owocowania. Refleksja nad drugim czytaniem. Tragizm oderwania od Boga.

Historia i przykład św. Pawła. Pierwsza wskazówka dla nas: pokochać Słowo Boga. Zachwycić się tym Słowem. Trzeba wziąć Biblię do ręki i czytać, rozważać i modlić się tym Słowem. Święty Jan Apostoł wzywa nas wzajemnej miłości wyrażonej w czynach. Wspomina o przykazaniach. To druga wskazówka dla nas: moc Bożego Prawa. Wiemy dobrze, że przykazania Boże stoją na straży czci Boga i szacunku wobec drugiego człowieka. Trzecia wskazówka: dbać o swoje wnętrze i nie pozwolić, by grzech oderwał nas od Pana i Jego miłości.

W dzisiejszej Ewangelii usłyszeliśmy, że Pan Jezus nazywa siebie winnym krzewem. Szaweł pochodził z Tarsu, wielkiego miasta w tamtych czasach. Jego matka była pochodzenia żydowskiego, a ojciec greckiego. Pan Jezus ukazał się Szawłowi wtedy, gdy ten jechał, aby uwięzić chrześcijan żyjących w Damaszku. Chrześcijanie byli traktowani jak wrogowie Izraela, jak sekta żydowska, z którą szybko należy się rozprawić. Pan Jezus zmienił Szawłowi imię na Paweł i poprosił go, aby głosił ludziom miłość Boga. Św. Paweł zaczął opowiadać o Jezusie dopiero wtedy kiedy Go spotkał. Gdy doświadczył obecności Pana Boga, mógł o Nim opowiadać wszystkim ludziom. Także my, jeżeli chcemy trwać w winnym krzewie, w Panu Jezusie, musimy Go dotknąć. Możemy tego doświadczyć podczas modlitwy. Pomoce: Zdjęcie krzewu winnego; Portret św. Pawła Apostoła; Mapy podróży misyjnych św. Pawła; Nowy Testament.

Dobry Pasterz – to określenie, które odnosi się do Chrystusa. Chrystus mianuje swoich duszpasterzy. Powinni znać powierzone sobie owce. I troszczyć się o nie. Owce mają obowiązek wspierać swoich duszpasterzy.