Wyniki wyszukiwania

II Niedziela Wielkanocna Niedziela Miłosierdzia Bożego o. Robert Więcek SJ Dz 2,42–47; 1 P 1,3–9; J 20,19–31 W skrócie: Jest w nas wiele niedowiarstwa, u źródeł którego jest brak ufności w człowieka. Zachwiane zaufanie jest bardzo trudno odbudować. Niedowierzanie Tomasza nie rodzi się z braku ufności – on przeciera oczy ze zdumienia. Wiele wydarzeń wymyka się naszemu rozumowi. Uczniowie czekali biernie na cud – widzieli i wiedzieli, że ich Mistrz umarł. Zawalił się cały ich plan, czuli się bezradni. Nie uwierzę, póki nie zobaczę Ewangeliczny niewierny Tomasz spędza sen z powiek wielu ludziom. Często w potocznej mowie (…)

II Niedziela Wielkanocna Niedziela Miłosierdzia Bożego ks. Zenon Hanas SAC Dz 2,42–47; 1P 1,3–9; J 20,19–31 W skrócie: Jezus po Zmartwychwstaniu ukazał się swoim uczniom jako Ktoś, kto posiada niezwykłą moc. Moc Jezusa Zmartwychwstałego polega również na tym, że potrafił przebaczyć zdradę i tchórzostwo, które się wdarły do serc Jego uczniów i przyjaciół. Umiejętność autentycznego przebaczania ze szczerego serca jest niekiedy tak trudna jak przechodzenie przez zamknięte drzwi. Drogi świętości Jezus po Zmartwychwstaniu ukazał się swoim uczniom jako Ktoś, kto posiada niezwykłą moc. Nie chodzi o to, że potrafił wejść przez zamknięte drzwi. Dzisiejsza Ewangelia wg św. Jana mówi nam, że Jezus wszedł (…)

Wielka Sobota Wigilia Paschalna ks. Józef Pierzchalski Rdz 1,1–2,2; Rdz 22,1–18; Wj 14,15–15,1; Iz 54,4a.5–14; Iz 55,1–11; Ba 3,9–15.32–4,4; Ez 36,16–17a.18–28; Rz 6,3–11; Mk 16,1–8 W skrócie: Siłą kobiet jest ich wierność Panu, dlatego podążają do grobu Jezusa, by namaścić Jego ciało. Kamień na grobie Jezusa symbolizuje to wszystko, z czym nie potrafimy sobie poradzić, co wydaje nam się ponad siły. Wejście kobiet do wnętrza grobu wymaga odwagi. Człowieka ogarnia lęk, gdy staje w obliczu działania Boga. Kobiety wspierają się wzajemnie. Są razem w niepojętej dla nich sytuacji – w ciemności, przerażone, słuchają wyjaśnień anioła. Trudno je pojąć ludzkim umysłem. Strach opowiedzieć innym o niezwykłym doświadczeniu. Szok, jaki przeżyły kobiety w pustym grobie, jest wstępem do przyjęcia prawdy o Zmartwychwstaniu Chrystusa. Chrystus prawdziwie zmartwychwstał Kobiety (…)

1 maja Maryja – Matka pięknej miłości „Historia «pięknej miłości» zaczyna się w chwili zwiastowania, kiedy wysłaniec Boży kieruje do Maryi wspaniałe słowa zawierające powołanie jej do tego, by została Matką Syna Bożego. Poprzez «tak» Maryi, «Bóg z Boga i Światłość ze Światłości» staje się synem ludzkim. Maryja jest Jego Matką, nie przestając być tą dziewicą, która «nie zna męża» (por. Łk 1,34). Jako Matka – Dziewica staje się Maryja Matką pięknej miłości. Prawda ta odsłania się już w słowach Archanioła Gabriela, ale jej pełne znaczenie potwierdza się stopniowo, w miarę jak Maryja postępuje w pielgrzymce wiary za swoim Synem” (List do Rodzin Ojca Świętego Jana Pawła II, Poznań 1994, s. 82–83). Prośmy Maryję – Matkę pięknej miłości, by orędowała za naszymi rodzinami przed Bogiem wypraszając dar bezgranicznej miłości. 2 maja Święta Boża Rodzicielka Czym jest miłość, która ponosi odpowiedzialność za rodzicielstwo, wychowanie? Św. Jan Paweł II ukazuje zasadniczy wymiar powołania do rodzicielstwa, w który jako (…)

11 maja Królowa Wyznawców Maryję możemy uczynić Królową naszego życia. Owo papieskie zawierzenie „Totus Tuus”, pozwoli nam każdego dnia upodabniać się do Jej Syna. „Maryja, ponieważ jest Matką Autora łaski, jest Matką łaski Bożej. Zawierzcie się Jej z pełną ufnością! Zajaśniejecie pięknością Chrystusa. Otwarci na powiew Ducha stańcie się nieustraszonymi apostołami, zdolnymi rozprzestrzeniać wokół was ogień miłości i światło prawdy. W szkole Maryi odkryjecie konkretne zadania, których Chrystus od was oczekuje, nauczycie się stawiać Go na pierwszym miejscu w waszym życiu, ukierunkowywać na Niego myśli i działania” (św. Jan Paweł II, Orędzie na XVIII ŚDM 2003, Rzym). Prośmy Królową Wyznawców, by była przy nas każdego dnia. 12 maja Gwiazda zaranna Abyśmy nieustannie mogli wzrastać w świętości wznosimy oczy ku Tej, która świeci blaskiem wszelkich cnót. „Pielgrzymowanie przez wiarę nie jest już więcej udziałem Bogurodzicy: doznając u boku Syna uwielbienia w niebie, Maryja przekroczyła już próg (…)

21 maja Królowa Aniołów Maryja po Wniebowzięciu zasiadła na tronie niebieskim. Jako Królowa Nieba, panuje także nad aniołami, które wielbią Ją jako Matkę Zbawiciela. „Prawda o wniebowzięciu, zdefiniowana przez Piusa XII, została potwierdzona przez Sobór Watykański II, który wyraża wiarę Kościoła w słowach następujących: «Na koniec, Niepokalana Dziewica, zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej, dopełniwszy biegu życia ziemskiego, z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego, aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących (por. Ap 19, 16) oraz zwycięzcy grzechu i śmierci»” (św. Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris Mater, Rzym 1987 r.). Prośmy Królową Aniołów, żeby orędowała za nami w niebie. 22 maja Uzdrowienie chorych Matka Bolesna patrzyła na cierpienia swojego Syna podczas Drogi Krzyżowej i na Jego śmierć na Golgocie, poznała smutek ludzkich ułomności i ograniczeń. Poprzez Swoje cierpienia ze zrozumieniem i współczuciem pochyla się nad naszą niedolą. „Niech Maryja, Królowa Apostołów i Uzdrowienie Chorych, która na Kalwarii uczestniczyła w bolesnej męce swego (…)

III Niedziela Wielkanocna ks. Janusz Stańczuk Dz 2,14.22–28; Ps 16; 1 P 1,17–21; Łk 24,13–35 W skrócie: Często przy lekturze tej Ewangelii zadajemy sobie to samo pytanie: „Dlaczego uczniowie nie mogli rozpoznać Jezusa?”. Uczniowie wędrujący do Emaus są symbolem całej ludzkości, która nieustannie czegoś poszukuje albo przed czymś ucieka. Bez lektury Biblii trudno znaleźć dobrą drogę życia. Należy przygotować: – dziewięć kopert w trzech różnych kolorach (np. trzy białe, trzy niebieskie, trzy zielone), – teksty poleceń do wykonania, ukryte w kopertach, wzorowane na poniższej homilii, – Biblię, – jedną nagrodę. Wyjaśniał im Pisma Dlaczego Go nie poznali? Często przy (…)

III Niedziela Wielkanocna ks. Tomasz Opaliński Dz 2,14.22–28; Ps 16; 1 P 1,17–21; Łk 24,13–35 W skrócie: Uczniowie idący do Emaus to ludzie, którzy stracili nadzieję. Mieli ją, bo przecież mówili: A myśmy się spodziewali – ale im ją odebrano, zab?ając Tego, po którym spodziewali się tak wiele My również często jesteśmy w takiej sytuacji, w której coś odbiera nam nadzieję: brak perspektyw, trudna sytuacja rodzinna, materialna. Przypominamy uczniów idących do Emaus: nasza nadzieja zgasła, bo ile razy można się zawieść? Teraz już się niczego nie spodziewamy. Apostołowie rozpoznali idącego przy nich Jezusa – ale rozpoznali Go dopiero przy łamaniu chleba. Pytają: Czy serce nie pałało w nas? Dopiero spotkanie przy łamaniu chleba wskrzesiło ich nadzieję, dodało im sił tak, że pędem wrócili do Jerozolimy, opowiadając, co ich spotkało. Rozpoznać Go przy łamaniu chleba