Homilie niedzielne i świąteczne ,6 października 2019

Jezus daje zgromadzonym w Wieczerniku swojego Ducha i Apostołowie, dotąd przelęknieni, teraz wychodzą pełni mocy, aby tym, których się bali, głosić zmartwychwstałego Jezusa. Duch Święty jest Tym, który dał im tę moc i odwagę. Jezus wiele razy zapowiadał uczniom Ducha Pocieszyciela, mówiąc, że konieczne jest Jego odejście, bo ów Duch nie przyjdzie. Trójjedyny Bóg objawił się w pełni światu. Duch Święty uzdalnia nas do miłości i dobra, obdarowując nas różnymi darami i charyzmatami, które mają służyć uświęcaniu się całego Kościoła. Dzięki tej różnorodności Kościół ujawnia swoje bogactwo, według bogactwa łaski, którą zostaliśmy obdarzeni. Duch Święty jest nam dany jako spoiwo jedności Kościoła. Widzimy, jak różnorodność członków Kościoła, która w założeniu miała być bogactwem Kościoła, dzieli go i rozbija. Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy modli się o Ducha jedności dla uczniów, aby „byli jedno” na wzór jedności Boga. Potrzebujemy Ducha, aby pokonać uprzedzenia do innych i otworzyć się na wspólnotę.

Wierzący w Chrystusa nie są sierotami. Tchnienie Boże jest naszym udziałem od początku stworzenia. Bóg przychodzi i staje pośrodku nas z darem pokoju. Przychodzi tam, gdzie sami się zamknęliśmy. Obdarowuje mocą, miłością i prawdą. Bóg napełnia nas po brzegi. Bądźmy ostrożni, by nie uronić ani jednej kropli łaski. W ciemnościach nocy jest widzialne Światło Boże. Odwrócenie się od niego nie sprawia, że znika. Przez sakrament chrztu świętego jesteśmy świątynią Ducha Świętego. Chrześcijanie są napełnieni Duchem Świętym. To napełnienie sprawia, że przemawiają tak, że każdy usłyszy swój język ojczysty. Wychwalamy we wszystkich językach wielkie dzieła Boże. Wierzący w Chrystusa mówią językiem miłości i służby. Miłość bowiem opiera się bardziej na czynach, niż na słowach. Dążymy do nieba, gdzie panuje język miłości, bo tam jest Bóg, który jest miłością. Najważniejszą nowiną jest fakt, że naszym Panem jest Jezus, że umiłował nas do końca, że umarł, by wyrwać nas z grzechu, że zmartwychwstał, abyśmy mieli nadzieję życia wiecznego.

Duch Święty jest niewidoczny dla człowieka – nawet Biblia, mówiąc o Nim, posługuje się tylko znakami czy symbolami Jego obecności w świecie. Ta obecność jest jednak rozpoznawalna poprzez owoce, jakie rodzą się pod wpływem Ducha. Działa On na duszę człowieka, na jej wewnętrzne funkcje, przynosząc konkretne dary serca i charyzmaty do posługi Kościołowi i wszystkim ludziom. W homilii wykorzystane zostało porównanie do wiatru, który przynosi orzeźwienie, ochłodę lub ciepło, wywołuje ruch, energię i kieruje nas w pożądanym kierunku. Pomoce: - wentylator pokojowy ukryty w kartonowym pudle; - można przygotować też drobną nagrodę dla zwycięzcy zgadywanki, a także kilka nadmuchanych balonów z imionami apostołów.