Wyniki wyszukiwania

XXXIV Niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata ks. Dariusz Kwiatkowski Ez 34,11–12.15–17; 1 Kor 15,20–26.28; Mt 25,31–46 W skrócie:  W Europie królowie stanowią swego rodzaju atrakcję turystyczną oraz pełnią funkcję reprezentacyjną w takich krajach jak Anglia czy Hiszpania. Tytuł Króla Wszechświata może pozornie sugerować, że Kościół jest skostniały, staroświecki i nie nadąża za duchem czasu. Na placu św. Piotra w Rzymie jest jeden punkt, który pozwala zobaczyć, że cztery rzędy kolumn ustawione są w idealnym porządku i harmonii. Jakże często mamy wrażenie, że taką nieuporządkowaną i bardzo chaotyczną rzeczywistością jest świat, w którym żyjemy. W świecie można odnaleźć jeden punkt, który wprowadzi idealną harmonię w nasze życie. Tym punktem jest Jezus Chrystus, Król Wszechświata. Tylko w Jezusie człowiek może odnaleźć sens (…)

XXXIV Niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata ks. Tadeusz Polak Ez 34,11–12.15–17; 1 Kor 15,20–26.28; Mt 25,31–46 W skrócie: Chrystus Król – Najwyższy Sędzia Sprawiedliwy. Dlaczego w opisie Sądu Ostatecznego nie ma mowy o praktykach relig?nych? Światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność. Sąd jest nieubłagany dla człowieka, który nie czynił miłosierdzia. Bóg zawiesza sąd sprawiedliwości wobec tych, którzy czynili miłosierdzie. Czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnieście nie uczynili. Wierność w małych czynach miłosierdzia. Sądzeni z miłości lub jej niedostatku Król i Sędzia Król posiadał w starożytności pełnię władzy. Pełnił funkcję najwyższego sędziego w swoim (…)

I Niedziela Adwentu ks. Tomasz Opaliński Iz 63,16b–17; 64.3–7; 1 Kor 1,3–9; Mk 13,33–37 W skrócie: Opowieść o ogrodniku uświadamia nam, czym jest oczekiwanie: właściwie przeżyte sprawia, że człowiek jest gotowy w każdej chwili na spotkanie tego, na kogo czeka. Owa gotowość wyraża się w odpowiedzi ogrodnika na pytanie, kiedy mogą wrócić właściciele posiadłości: „Dzisiaj, proszę pana, dzisiaj”. Adwent to czas czuwania, oczekiwania. Wielokrotnie słyszymy w tym czasie nawoływanie do czuwania. Co oznacza jednak adwentowe czuwanie? Adwent to oczekiwanie na pamiątkę przyjścia na świat Mesjasza. Żydzi oczekiwali Go niecierpliwie – to On miał ich wybawić od nieszczęść. Wyrazem tego gorącego oczekiwania są czytane dzisiaj słowa proroka Izajasza. Tak mają oczekiwać spotkania z Bogiem nasze serca: z gorącą tęsknotą za Tym, który uwalnia nas od grzechów. To właśnie wyraża piękna adwentowa liturgia rorat, podczas której wołamy: Niebiosa, rosę (…)

I Niedziela Adwentu ks. Zenon Hanas Iz 63,16b–17; 64.3–7; Ps 80, 1 Kor 1,3–9; Mk 13,33–37 W skrócie: Rozpoczynamy czas Adwentu, a tym samym nowy rok liturgiczny. Prorok Izajasz prowadził bardzo aktywne życie. Uczestniczył w życiu społeczno-politycznym swojego kraju. Utrzymywał żywe, a często pełne napięcia i sporów, relacje z rządzącymi. Prorok Izajasz był także genialnym poetą. Posługiwał się zawsze doskonałym i harmon?nym stylem. W swojej poezji używał nowych, porywających obrazów i przenośni. Jego tekstami można się zachwycać do dzisiaj i czerpać z nich natchnienie. Pan Jezus mówi nam w dzisiejszej Ewangelii o napięciu i oczekiwaniu na Jego przyjście. Czujność i oczekiwanie są użytecznymi stanami ducha. Nasz duch jest żywy, gotowy do przyjęcia wszelkich znaków, otwarty na wszystko, co się dzieje wokół. Oczekiwanie na przyjście Pana

I Niedziela Adwentu ks. Janusz Stańczuk Mk 13,33–37 W skrócie: Czuwanie – to główne słowo dzisiejszej Ewangelii i chyba główne hasło każdego Adwentu. Pan Bóg oczekuje, że w czasie tych czterech tygodni coś zrobimy. Ale co? W czasie Adwentu staramy się wsłuchiwać w Boże słowo i w głos naszej duszy, naszego sumienia. Biblia nazywa ten proces „czuwaniem”, „oczekiwaniem”. Na czym polega czuwanie przed Bogiem? By dobrze usłyszeć Boże słowa, trzeba się trochę wyciszyć. Przed Mszą św. można przygotować dwa telefony komórkowe lub inne urządzenie grające, które można zdalnie uruchomić. Skąd pochodzi ten głos? Kiedy czuwamy? Rozpoczynamy dzisiaj czas, który nazywamy Adwentem. Pan (…)

Sobota XXXIV Tygodnia zwykłego ks. Dariusz Kwiatkowski Ap 22,1–7; Łk 21,34–36 W skrócie: Słowo Boże ostatnich dni roku liturgicznego wprowadza nas w klimat czasów ostatecznych. Św. Jan w Księdze Apokalipsy przedstawia nam ostateczną wizję końca świata. W centrum nowej rzeczywistości jest Jezus Chrystus, który otrzymał pełnię władzy od Boga Ojca. Wokół Chrystusa znajdują się wszyscy ludzie, (…)

Piątek XXXIV Tygodnia zwykłego ks. Jan Augustynowicz Ap 20,1–4.11 – 21,2; Łk 21,29–33 W skrócie: Zbawiciel zapowiada bliskość królestwa niebieskiego. Pan posługuje się przykładem, by trudne sprawy przekazać zrozumiałym językiem. Drzewo figowe ma w Biblii znaczenie symboliczne. Wezwanie do czujności jest istotnym elementem nauczania Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Drzewo figowe (…)

Czwartek XXXIV Tygodnia zwykłego ks. Sylwester Matusiak Łk 21,20–28 W skrócie: Oczekiwanie końca czasów i Sądu Ostatecznego oznacza, że historia zbawienia zapoczątkowana dziełem stworzenia zmierza ku swojemu zakończeniu, ku swojemu spełnieniu. Pierwsi chrześc?anie ze spokojem modlili się o powtórne przyjście Chrystusa i Jego tryumf nad mocami zła i ciemności. Na przestrzeni dziejów eschatologiczne oczekiwania związane z powtórnym przyjściem Chrystusa obciążone były katastroficznymi (…)