Wyniki wyszukiwania

IV Niedziela Adwentu ks. Tadeusz Polak Łk 1,26–38 W skrócie: Od Zwiastowania do Bożego Narodzenia: „Tak” powiedziane przez Maryję. Dialog Maryi z Aniołem. Bóg jest Panem rzeczy niemożliwych. Początek powołania następuje w świetle, ale ciężar powołania trzeba dźwigać po ciemku. Zgoda Maryi na konsekwencje Zwiastowania. Maryja podjęła ryzyko przyjęcia Daru Życia z możliwą konsekwencją utraty własnego życia. Otoczmy troską życie. Kuszenie adwentowe. Kochać – to służyć. Ciężar powołania Zwiastowanie Dochodzimy do kulminacyjnego momentu Adwentu. Już za trzy dni wigilia świąt Bożego Narodzenia. Liturgia dzisiejszej niedzieli każe nam się jeszcze raz zatrzymać nad wydarzeniem, które miało miejsce dziewięć miesięcy wcześniej, a które (…)

IV Niedziela Adwentu ks. Janusz Stańczuk Łk 1,26–38 W skrócie: Główną bohaterką dzisiejszej Ewangelii jest Maryja, która decyduje się na dokonanie rzeczy niezwykłej – na urodzenie i wychowanie Bożego Syna. Słowo bohater ma różne znaczenia, ale przede wszystkim oznacza kogoś, kto dokonuje dzielnego czynu, pokonuje własny lęk. Zbliżają się święta. W domu jest wiele pracy. Trzeba sprzątać, robić zakupy, prać, gotować, szykować choinkę i prezenty. Czas poprzedzający bezpośrednio święta Bożego Narodzenia jest czasem dużego wysiłku dla naszych rodzin, przede wszystkim matek. Należy im pomóc. Jednym z ideałów życia szlachetnego, życia rycerskiego, było pomaganie słabszym, opiekowanie się dziećmi i kobietami. Przed Mszą należy przygotować fartuch kuchenny, schowany w kartonowym pudle. Czas dla bohaterów Bohaterowie Ewangelii Ile (…)

Witaj Jezu ukochany! ks. Stanisław Tkacz Iz 9,1–3.5–6; Tt 2,11–14; Łk 2,1–14 W skrócie: Bóg powołał człowieka do pełni życia, które przekracza wymiary jego ziemskiej egzystencji i jest uczestnictwem w życiu samego Boga. Życie ludzkie jest święte. Zostaje nam powierzone w depozyt, byśmy go strzegli, byli za nie odpowiedzialni i doskonalili je przez miłość. Życie człowieka (bez żadnej jego zasługi) zostaje opromienione obietnicą i darem życia Bożego. Życie człowieka jest darem z siebie ofiarowanym Bogu i bliźnim. Jezus Chrystus odwiecznie otrzymuje życie od Boga Ojca (por. J 5,26). Jezus Chrystus daje nam udział w swoim życiu i pragnie, byśmy jako Jego owce mieli życie w obfitości (por. J 10,10). W Jezusie Chrystusie, który jest Słowem życia jest zapowiedziane i udzielone nam życie Boże i (…)

Uroczystość Narodzenia Pańskiego Światło, kurtyna, akcja o. Artur Borkowski OFMCap W skrócie: Radość świętowania często kończy się wraz z rozpakowaniem wigilijnych prezentów. W tej homilii chcę pokazać dzieciom, że tak jak prezenty są spełnieniem naszych marzeń, tak dla Pana Boga spełnieniem Jego największego pragnienia było narodzenie się na ziemi Jego Syna, Jezusa Chrystusa: gdy Jego Słowo stało się Ciałem. Wtedy Bóg w pełni objawił się człowiekowi. Celem tej homilii jest zachęcenie dzieci do przedłużania radości Bożego Narodzenia – do przyjmowania Nowonarodzonego Dzieciątka za każdym razem, kiedy czytają Pismo św. Pomoce – Prezent otrzymany przez księdza, np. książka, film. – Pismo św. – Napis: „Słowo Boże między nami”.

Uroczystość Narodzenia Pańskiego Słowo pełne miłości i światła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 52,7–10; Hbr 1,1–6; J 1,1–18 W skrócie: Święta Bożego Narodzenia tworzą niepowtarzalny nastrój, ale nie możemy przeżywać ich wyłącznie w sferze emocji. Groziłoby to spłyceniem istoty świąt. Słowo Boże i modlitwy mszalne nazywają nowo narodzonego Jezusa: Światłem, Słowem i Zbawicielem. Jan nazywa Jezusa Słowem, aby pokazać, że Jezus jest jedyną drogą, którą Bóg komunikuje się z człowiekiem. W Jezusie Bóg przemówił do każdego z nas. Jezus przychodzi do nas jako Światło, które rozjaśnia tajemnicę Boga i ukazuje Go jako nieskończoną miłość. Miłość Boga sprawiła, że posłał On na świat swojego jedynego Syna, aby dokonał dzieła zbawienia. Światło nauki Jezusa odsłania przed nami tajemnicę Królestwa Bożego i życia wiecznego, do którego zostaliśmy powołani.

Uroczystość Narodzenia Pańskiego Przychodzi Zbawiciel ks. Tomasz Opaliński Iz 52,7–10; Hbr 1,1–6; J 1,1–18 W skrócie: Słyszymy dziś radosną nowinę o narodzeniu Chrystusa. Podobni jesteśmy do pasterzy, którzy słyszeli wezwanie, aby pospieszyć do Betlejem i oddać Mu pokłon. My też przychodzimy do świątyń. Tylko… dlaczego przychodzimy: by oddać cześć Bogu, czy też z tradycji, konformizmu, przyzwyczajenia? Pasterze oddają cześć Jezusowi jako Bogu. Kim jest dla nas nowonarodzone Dziecię, do którego przychodzimy? Czy dostrzegamy w Nim przychodzącego do nas Boga? Warto dziś zadać sobie pytanie: Jak wyglądało i wygląda nasze oczekiwanie? Czy potrzeby jest nam jeszcze Zbawiciel? Czego od Niego oczekujemy? W świętowaniu Bożego Narodzenia nie chodzi tylko o wspominanie. To nie jest tylko pamiętka historyczna czy wspomnienie. Bóg chce przychodzić – i przychodzi – do mnie. Tu i teraz. Dziś. To jest Jego realna obecność. (…)

Homilia na święto św. Szczepana Głębszy wymiar męczeństwa ks. Stanisław Tkacz Dz 6,8–10.7,54–60; Mt 10,17–22 W skrócie: Celem homilii jest uświadomienie sobie, że wyznawcy Chrystusa są nieustannie prześladowani. Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie (Mt 5,11–12a). Głębszy wymiar męczeństwa Narodzenie i męczeństwo Może się nam wydawać, że dzisiejsze święto św. Szczepana, pierwszego męczennika, mocno odbiega od atmosfery wczorajszej uroczystości Narodzenia Pańskiego. Co wspólnego mają ze sobą (…)

Środa IV Tygodnia Adwentu o. Maksymilian 2 Sm 7,1–5.8b–12.14a.16; Łk 1,67–79 W skrócie: Każdy w święta jest wyjątkowy i ważny. Czy jednakowo ważny jest Bóg? Bóg pragnie być wyjątkowym dla człowieka, pragnie jego uwagi. W jaki sposób przygotowałem się na przyjście Jezusa? Natłok zajęć i obowiązków spycha refleksję i zadumę na (…)