Wyniki wyszukiwania

Sobota XXVIII Tygodnia zwykłego Wspomnienie św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika ks. Kazimierz Milczarski Rz 4,13.16–18; Łk 12,8–12 W skrócie: Św. Łukasz przytacza w dzisiejszej Ewangelii wstrząsające słowa Jezusa, który mówi o bluźnierstwie przeciw Duchowi Świętemu. Żeby uzyskać Boże przebaczenie, należy uznać swój grzech, odwrócić się od niego, ufać w miłosierdzie Pana. Zatwardziałość faryzeuszy była przeszkodą dla (…)

Piątek XXVIII Tygodnia zwykłego Wspomnienie św. Jadwigi Śląskiej, księżnej ks. Zenon Hanas Rz 4,1–8; Łk 12,1–7 W skrócie: Wiara należy do stałego obszaru ludzkiego życia, działania i poznawania. Wszyscy bowiem posiadamy przekonania, których nie można do końca udowodnić. Na tej wierze budujemy nasze codzienne życie, naszą przyszłość, nasze społeczeństwo. Chrześc?ańska wiara jest złożoną rzeczywistością, w której połączone są ze sobą racjonalne przesłanki, zaufanie, posłuszeństwo (…)

Czwartek XXVIII Tygodnia zwykłego Wspomnienie św. Teresy z Avila, dziewicy i doktora Kościoła ks. Tadeusz Polak Rz 3,21–29; Łk 11,47–54 W skrócie: Dwa sposoby rozwiązywania problemu zła. Owocem zanegowania istnienia zła są systemy totalitarne. Chrystusowe „biada” – wezwanie do czujności i walki. Wezwanie do czujności Człowiek w obliczu (…)

Środa XXVIII Tygodnia zwykłego ks. Tomasz Opaliński Rz 2,1–11; Łk 11,42–46 W skrócie: Chętnie wspominamy nie tych nauczycieli, którzy byli dla nas najłagodniejsi, ale tych, którzy byli sprawiedliwi i wymagający. Najlepiej wspominamy tych, których życie zgadzało się z ich poglądami. Faryzeusze i uczeni w Piśmie – nauczyciele, którzy bardzo dbali o autorytet, ale go nie mieli, bo sami nie spełniali tego, co (…)

Wtorek XXVIII Tygodnia zwykłego Wspomnienie bł. Honorata Koźmińskiego, prezbitera ks. Tadeusz Polak Rz 1,16–25; Łk 11,37–41 W skrócie: Obłuda relig?na, śmiertelne zagrożenie dla życia duchowego. Prorok Izajasz i wezwanie do prawdziwego postu. Rytualne obmycie rąk – znak pogardy i wyższości. Świadectwo św. Jana Pawła II – pocałunek ziemi. Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę (Jk 4,6).

Poniedziałek XXVIII Tygodnia zwykłego ks. Sylwester Matusiak Rz 1,1–7; Łk 11,29–32 W skrócie: Cuda i znaki, które czynił Jezus, miały prowadzić ludzi do uwierzenia w Niego, jako Syna Bożego posłanego przez Ojca. Jezus w mocnych słowach piętnował brak wiary. Przewrotność i zepsucie, które Jezus wyrzuca swoim słuchaczom, polegają na tym, że nie potrafią i nie chcą uwierzyć w cuda i znaki, a ciągle się ich (…)

XXIX Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 53,10–11; Hbr 4,14–16; Mk 10,35–45 W skrócie: Oczekujemy, że słowo Boże pomoże nam rozwiązywać nasze codzienne problemy oraz umocni naszą wiarę i nadzieję. Dlatego chętnie słuchamy o królestwie Bożym i cudach dokonywanych przez Jezusa. W dzisiejszej Ewangelii mamy surowe i ostre pouczenia, które na pozór nie dotyczą nas, bo skierowane zostały do najbliższych uczniów Jezusa. Jednak sposób myślenia apostołów odsłania prawdę o każdym człowieku. Marzenia o władzy i pierwszeństwie zostały głośno wypowiedziane przez uczniów. Można je nazwać prawdziwie ludzkimi i nawet wrodzonymi. Te pragnienia stają się siłą napędową do naszego rozwoju. Jezus zdecydowanie przeciwstawia się naszym marzeniom o władzy i pierwszeństwie. Największym i pierwszym w królestwie Bożym będzie ten, który stanie się sługą wszystkich. Jezus, będąc Bogiem, uniżył samego siebie i stał się człowiekiem. Chrystus, uniżając się, wysłużył nam zbawienie. Jego uniżenie otworzyło nam drogę do (…)

XXIX Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Iz 53,10–11; Hbr 4,14–16; Mk 10,35–45 W skrócie: Jezus wielokrotnie mówił apostołom o swojej przyszłości. Nie ukrywał przed nimi trudnej prawdy o swojej męce, śmierci i zmartwychwstaniu: Syn człowieczy zostanie wydany kapłanom i uczonym w Piśmie. Oni Go skażą na śmierć wydadzą poganom. Będą z Niego drwić, pluć na Niego, wychłoszczą Go i zab?ą, ale po trzech dniach zmartwychwstanie (Mk 10, 33b–34). Jezus jest jednak zupełnie innym Mesjaszem aniżeli oczekuje tego większość narodu. Jego królestwo „nie jest z tego świata” i nie jest wyłącznie Jego królestwem, ale „królestwem Ojca”. Jezus nie rozkazuje armii wojowników. On pełni wolę swojego Ojca, jest Jego sługą. Uczeń Jezusa, który chce być kimś znaczącym, powinien tą drogą podążać. Wzorem sługi jest niewolnik, który zależy całkowicie od swojego pana, wykonuje wszystkie polecenia bez zapłaty i (…)