Wyniki wyszukiwania

XXIX Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 10,35–45 W skrócie: Jakub i Jan chcieli sobie zarezerwować najlepsze miejsce. Chcieli, aby Pan Jezus zwrócił na nich uwagę, wyróżnił ich. Pan Jezus stwierdził, że w Jego królestwie na pierwszych miejscach zasiądą ludzie, którzy naprawdę wyróżniają się czymś szczególnym. Różnice między ludźmi wynikają z wykształcenia, poziomu życia, kultury, cech fizycznych. Jezus pragnie, aby Jego uczniowie stanowili dla innych wzorzec dobrego życia i postawy służebnej. Kto chciałby być służącym? Wszyscy wolą być królami, dyrektorami, szefami. Ten, kto zrozumie Ewangelię, kto się z nią zgodzi i spróbuje wypełniać – ma przygotowane miejsce w królestwie Jezusa. Można (opcjonalnie) przygotować na Mszę św. wagę łazienkową i taśmę mierniczą oraz drobne nagrody dla dzieci w (…)

Środa XXIX Tygodnia zwykłego Wspomnienie bł. Jakuba Strzemię, biskupa ks. Sylwester Matusiak Rz 6,12–18; Łk 12,39–48 W skrócie: Chrześc?anie nie powinni bać się przyszłości. Królestwo, zbawienie i panowanie Boga w świecie jest pewną obietnicą. Dnia Pańskiego nikt nie zna. Przyjdzie niespodziewanie. Musimy czuwać. Czym będziemy zajęci, gdy Pan powróci? Czy zastanie nas dążących do wytyczonego przez Niego celu? Czy może zgnuśniejemy i zlekceważymy przestrogi Pana?

Wtorek XXIX Tygodnia zwykłego Wspomnienie św. Jana Kantego, prezbitera ks. Zenon Hanas Rz 5,12.15b.17–19.20b–21; Łk 12,35–38 W skrócie: W oparciu o dzisiejszy urywek z Listu św. Pawła do Rzymian Sobór Trydencki w sposób uroczysty wyraził wiarę Kościoła odnoszącą się do grzechu pierworodnego. Grzech Adama przeszedł na wszystkich jego potomków, to znaczy na wszystkich ludzi, którzy pochodzą od pierwszych rodziców i dziedziczą po nich naturę ludzką. Ta natura została (…)

Poniedziałek XXIX Tygodnia zwykłego ks. Sylwester Matusiak Rz 4,20–25; Łk 12,13–21 W skrócie: Na czym polega chciwość? Samo pragnienie posiadania nie jest jeszcze chciwością. Chciwością jest nieuporządkowana i nienasycona chęć posiadania coraz więcej, często za wszelką cenę. Człowiek chciwy, choćby był bardzo bogaty, zawsze będzie miał za mało i dlatego zawsze będzie nieszczęśliwy. Jezus nie potępia bogactwa ani bogacenia się. Uwrażliwia natomiast na (…)

XXX Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas SAC Jr 31,7–9; Hbr 5,1–6; Mk 10,46–52 W skrócie: Ukazać Chrystusa, który ma moc przywracania wzroku i prowadzenia do pełni zbawienia w Niebiańskim Jeruzalem. W wędrówce do nieba używamy naszego rozumu i darów Bożego Objawienia. Bartymeusz zwraca się z prośbą o miłosierdzie do Syna Dawida. Żebrak woła do króla. Pan Jezus usłyszał wołanie. Wędrówka do Niebiańskiego Jeruzalem Ewangelista Marek towarzyszy nam w czasie tego roku liturgicznego w naszej wędrówce wiary przez codzienne życie. Ewangelista Marek napisał swoje ewangeliczne rozważania o czynach i słowach Pana Jezusa, używając prostego, ale wymownego schematu. Jezus (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego ks. Tomasz Opaliński 1 Krl 8,22–23.27–30; 1 Kor 3,9b–11.16–17; Mt 16,13–19 W skrócie: Historia o małym gwoździu w dachu świątyni uświadamia nam, jak ważną i niezastąpioną rolę ma każdy z nas w Kościele. Być może ktoś może czuć się niewidoczny i mało znaczący, ale właśnie jego miejsce jest ważne i jest w nim niezastąpiony. Król Salomon podczas poświęcenia świątyni Jerozolimskiej wyraża w modlitwie swoją pokorę wobec Boga, którego nie może objąć najwspanialsza budowla z kamienia. Świątynia staje się jednak – dzięki woli Bożej – mieszkaniem Najwyższego i miejscem wysłuchania zanoszonych do Niego próśb. Jezus zapowiada zbudowanie żywej świątyni – Kościoła. Buduje go z wierzących w Niego, a zakłada go na fundamencie wiary i miłości Szymona Piotra. Trwać w Kościele Gwóźdź w dachu: niewidocznny, a jednak ważny Pewna historia opowiada o tym, jak to w jednej (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego ks. Zenon Hanas 1 Krl 8,22–23.27–30; 1 Kor 3,9b–11.16–17; Mt 16,13–19 W skrócie: W rzymskich miastach nie było kościołów. Do roku 313 pierwsi chrześc?anie spotykali się prywatnie, najczęściej po kryjomu. Kiedy chrześc?anami rozstawali bogatsi Rzymianie, można się było spotykać w ich domach, aby wspólnie się modlić, łamać się Chlebem i spożywać Wino. Jak wyglądało celebrowanie Eucharystii w tamtych czasach? W jaki sposób odbywał się chrzest czy ślub? Są to pytania, które mogą pobudzić naszą wyobraźnię. Małe domowe wspólnoty wiernych, którzy gromadzili się w prywatnych domach, zaczęły się spotykać w miastach i wioskach. W ten sposób powoli rodził się Kościół powszechny, poprzez wspólne wyznawanie tej samej wiary. Zbuduję mój Kościół

XXX niedziela zwykła ks. Mirosław Cichoń Jr 31,7–9; Hbr 5,1–6; Mk 10,46–52 W skrócie: Kapłan nosi w sobie problemy tych czasów, w których wzrasta. Bardzo ważna jest sytuacja naszych rodzin. Jeśli kandydat do kapłaństwa wzrastał w rodzinie, gdzie brakowało miłości, to będzie on miał przed sobą znacznie trudniejszą i dłuższą drogę do osiągnięcia dojrzałości. Stąd ogromna odpowiedzialność młodych ludzi za budowanie dobrych, kochających się rodzin. Kapłan zna ludzkie problemy. Sam zmaga się ze słabościami i wie, co to duchowa walka. Wie także, co znaczy upadek. W zgiełku sądów możemy nawet nie usłyszeć wołania posądzanego kapłana: „Jezusie, ulituj się nade mną”. Właściwą postawą jest przyniesienie tego człowieka przed Boże (…)