Wyniki wyszukiwania

Wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła ks. Jan Augustynowicz W skrócie: Św. Grzegorz Wielki otrzymał swój przydomek od potomnych. Jest jednym z czterech łacińskich ojców Kościoła, obok św. Ambrożego, św. Augustyna i św. Hieronima. W 1295 r. nadano mu tytuł doktora Kościoła. Św. Grzegorz Wielki jest patronem kopalni, pieśniarzy, muzyków, chórzystów, murarzy, guzikarzy, uczonych, nauczycieli i szkół katolickich. Jego kult rozpoczął się zaraz po śmierci. Sławiono jego (…)

Poniedziałek XXII Tygodnia zwykłego ks. Sylwester Matusiak Łk 4,16–30 W skrócie: Mieszkańcy Nazaretu znali Jezusa jako cieślę. Nie rozpoznali w Nim Mesjasza, chociaż Jego słowa wzbudziły podziw i uznanie słuchaczy. Pochodzenie Jezusa nie mogło być wyjaśnieniem Jego zadziwiającej mądrości, a tym bardziej cudotwórczych mocy. „My wiemy lepiej... Za kogo On się uważa... Przecież znamy Jego rodzinę...” – Pycha, zarozumiałość i utarte schematy myślenia (…)

XXII Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Syr 3,17–18.20.28–29; Hbr 12,18–19.22–24a; Łk 14,1.7–14 W skrócie: W dzisiejszej Ewangelii Jezus stawia nam pytanie o nasz stosunek do ludzi niechcianych, często pogardzanych, do ubogich, którzy nie mają czym się odwdzięczyć. Wezwanie, by zapraszać ubogich, ułomnych, kulawych i niewidomych jest apelem o zainteresowanie się tymi, którzy nie radzą sobie z życiem i jego wyzwaniami. Warto zauważyć, że kategorie ubogich, ułomnych, kulawych i niewidomych są przeciwstawne wobec osób towarzysko atrakcyjnych, określonych jako: przyjaciele, bracia, krewni i bogaci sąsiedzi. Nie można prawdziwie przeżywać Eucharystii, jeśli nasze serca pozostają zamknięte na ubogich, ułomnych, kulawych i niewidomych. Służba Boża winna uzdalniać do gorliwszej służby ludziom. Służba ludziom jest już służbą Bogu. Chrześcijańskie miłosierdzie

XXII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Syr 3,17–18.20.28–29; Hbr 12,18–19.22–24a; Łk 14,1.7–14 W skrócie: Często mylimy pokorę z zakompleksieniem, tymczasem dopiero ludzi wolnych od kompleksów, znających swoją wartość, stać na prawdziwą pokorę. Znając swoją wartość, nie muszą się z nią afiszować. Pycha nie jest wcale wielkością człowieka, wręcz przeciwnie – niszczy go i poniża. Człowieka wielkiego stać na pokorę. Tę lekcję przypomina nam dziś Jezus w przypowieści o pierwszych miejscach na ucztach. Również Syracydes mówi: O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj. Prawdziwa pokora dodaje wielkości człowiekowi. Prawdziwie wielcy Czy muszę być zauważony?

Wtorek XXII Tygodnia zwykłego ks. Dariusz Kwiatkowski 1 Tes 5,1–6.9–11; Łk 4,31–37 W skrócie: Słowo Chrystusa ma moc radykalnie przemienić życie człowieka. Dobra Nowina przywraca człowiekowi godność i daje mu życie wieczne. Uczestnicząc we Mszy św., mamy okazję słuchać słów Jezusa Chrystusa, które wciąż posiadają moc uzdrawiania i przemiany naszego życia. Sobór Watykański II przypomniał nam, że kiedy w kościele czyta się Pismo Święte, sam Chrystus przemawia do swojego ludu (Konstytucja o (…)

Środa XXII Tygodnia zwykłego ks. Zenon Hanas Kol 1,1–8; Łk 4,38–44 W skrócie: Zdrowie ciała i ducha jest cennym skarbem dla każdego człowieka. Opowieści bibl?ne mówią nam o różnych ludzkich chorobach i ukazują uzdrawiającą moc Chrystusa. Uzdrowienia w Kafarnaum pokazują, że chorym potrzebna jest solidarna pomoc drugiego człowieka, który pomoże im dotrzeć do Chrystusa. Módlmy się o dar wrażliwości na potrzeby (…)

Czwartek XXII Tygodnia zwykłego ks. Jan Augustynowicz Kol 1,9–14; Łk 5,1–11 W skrócie: Cudowny połów ryb i powołanie apostołów to dobra okazja do postawienia sobie egzystencjalnych pytań związanych ze swoim powołaniem. Co dzisiaj oznacza bycie kapłanem? Co dzisiaj oznacza bycie zakonnicą? Co dzisiaj oznacza bycie zakonnikiem? Modlitwa o dobre powołania duchowne jest naszym relig?nym obowiązkiem. Powołanie apostołów a powołanie duchowne

Piątek XXII Tygodnia zwykłego Pierwszy piątek miesiąca ks. Kazimierz Milczarski Kol 1,15-20; Łk 5,33-39 W skrócie: Postawa chrześc?anina przejawia się w tym, co robimy dla dobra bliźniego, w jakiej mierze z naszego powodu jest mu lepiej żyć. Człowiek, który myśli tylko o sobie i gotów jest wszystkich wykorzystywać, byle tylko sobie zapewnić dobrobyt – taki człowiek sam wyłącza się ze społeczności ludzkiej. Być chrześc?aninem to współtworzyć dobro wspólne, dla wszystkich, to czuć się winnym i zawstydzonym wobec każdego przypadku krzywdy, nędzy i dyskryminacji. Uczmy się wciąż od Jezusa ofiarnej miłości, którą objawia nam w każdej Mszy św. Wytrwajcie w miłości mojej Liczy się tylko miłość