Wyniki wyszukiwania

XXIX Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Wj 17,8-13; 2 Tm 3,14-4,2; Łk 18,1–8 W skrócie: Modlitwa – jako rozmowa z Bogiem – wymaga odpowiedniej postawy zewnętrznej i wewnętrznej. Gest wyciągniętych rąk jest wieloznaczny i w każdym człowieku może symbolizować inne nastawienie, ale zawsze jest to postawa dziecka Bożego. Modlitwa nie jest zaklęciem. Modlitwa jest rozmową z Panem Bogiem. Gest wyciągniętych rąk może zawierać w sobie jedną z tych sytuacji, które przeżywamy na co dzień: radość, potrzebę, nieszczęście. W jednej z Ewangelii Jezus proponuje, byśmy stawali się jak dzieci. Być może miał na myśli również i to, byśmy nigdy nie oddalali się od Boga dalej, niż na wyciągniecie ręki. Uwaga - Należy przygotować kilka dużych rysunków z wizerunkami osób, które mają wyciągnięte do góry ręce: dziecko chwytające matkę za szyję, człowieka tonącego, wspinającego się po (…)

XXX Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Syr 35,12-14.16-18; 2 Tm 4,6-9.16-18; Łk 18,9–14 W skrócie: Wszyscy ludzie są obdarowywani przez Boga sprawiedliwe, ale tylko niektórzy potrafią za to sprawiedliwie podziękować. Wiele osób zbyt wiele zasług przypisuje sobie samym. Ile osób świadomie i głęboko przeżywa akt pokuty na początku Mszy św.? Pan Bóg oczekuje od nas nie tylko pamiętania i przepraszania za konkretne grzechy, ale również, że cała nasza postawa będzie pokorna, przesiąknięta świadomością słabości. Celnik jest wzorem pokornej modlitwy. Pan Bóg, podobnie jak my, ludzie, nie lubi wywyższania się, zadzierania nosa, stawiania się ponad innych ludzi. Uwaga - Przed Mszą św. należy przygotować kartki z modlitwami zaczerpniętymi z dzisiejszej Ewangelii. Modlitwa celnika

XXVII Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Ha 1,2–3; 2,2–4; 2 Tm 1,6–8.13–14; Łk 17,5–10 W skrócie: Nie wiadomo, dlaczego apostołowie prosili o pomnożenie wiary. Ważniejsza jednak jest odpowiedź Jezusa. Jezus zdaje się przesuwać akcent z wiary małej, wymagającej pomnożenia, na problem wiary i niewiary w ogóle. Maleńkie ziarnko gorczycy zawiera w sobie pełnię wiary. Wiara ta zdolna jest dokonywać wielkich i nadzwyczajnych rzeczy: Wiara jest miłością niewidzialnego, ufnością w niemożliwe, nieprawdopodobne (J. W. Goethe). Wiara na miarę najmniejszego z ziarenek polega na całkowitym zaufaniu wobec Boga: Wiara jest ufnością pokładaną w Bogu, a ufność jest zawsze wielka. To więcej niż wiara. Wierzyć to znaczy ufać kiedy cudów nie ma (ks. Jan Twardowski). Zaufać Bogu Prośba (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość rocznicy konsekracji kościoła własnego ks. Zenon Hanas 1 Krl 8,22–23.27–30; 1 Kor 3,9b–11.16–17; Mt 16,13–19 W skrócie: Grupa przyjaciół buduje w ukryciu, w lesie, małą chatkę. Jest to tajemnicze miejsce ich spotkań. W chwilach trudnych i niebezpiecznych można w nim znaleźć ratunek i bezpieczeństwo. Wokół leśnej chatki tworzy się solidarna wspólnota przyjaciół. Jeden może polegać na drugim, gdyż łączy ich wspólna tajemnica. Filmowy motyw „małej leśnej chatki” to symbol miejsca, którego każdy z nas potrzebuje do rozwoju i do osiągnięcia pełni życia. Prawdą jest, że wszyscy – młodzi i starsi – nieustannie poszukujemy miejsc, w których możemy doznać bezpieczeństwa i bliskiej wspólnoty. Święto poświęcenia naszego parafialnego kościoła zaprasza nas do tego, abyśmy spojrzeli na ten kościół jako na jeden z wielu tysięcy, w których co niedziela gromadzą (…)

XXVIII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński 2 Krl 5,14–17; 2 Tm 2,8–13; Łk 17,11–19 W skrócie: Wdzięczność ludzka wygląda bardzo różnie: bywa tak, że matka, zamiast dziękować za ocalenie życia tonącemu dziecku, narzeka, że ratownik nie „uratował” jego berecika… Zamiast wdzięczności bohater usłyszał wyrzuty. Różnie też bywa z naszą wdzięcznością, np. wobec rodziców. Nie doceniamy tego, co od nich dostajemy, a dostrzegamy z ich strony jedynie ograniczenia. Nie potrafimy okazywać im wdzięczności albo o tym zupełnie zapominamy, traktując wszystko, co dla nas robią, w taki sposób, jakby nam się to należało. Czytania mszalne mówią o wdzięczności. Syryjczyk Naaman chciał okazać wdzięczność przez dary, prorok nie przyjął ich i w ten sposób nauczył Naamana, że wdzięczność za otrzymany dar powinna być stale w sercu obdarowanego. W Ewangelii widzimy, jak Jezus doświadcza niewdzięczności: z uzdrowionych dziesięciu trędowatych tylko jeden wraca, aby (…)

XXIX Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Wj 17,8–13; 2 Tm 3,14–4,2; Łk 18,1–8 W skrócie: Tzw. przeciętny chrześc?anin ma wielorakie problemy z modlitwą: „Pan Bóg mnie nie wysłuchuje”. „Nie mam czasu”. „To wina roztargnienia”. Przy tym nie zawsze pamiętamy, że: Gdzie ustaje modlitwa, tam przestaje istnieć chrześc?aństwo (kard. Julius Döpfner). Najpoważniejszym problemem jest obraz Boga, jaki mamy, bo to wpływa na sposób, w jaki się modlimy. Jezus zachęca do wytrwałości w modlitwie. Postawa ubogiej i zdanej na siebie  wdowy motywuje do niepoddawania się i podejmowania wytrwałych wysiłków. Równocześnie Jezus ukazuje Boga, jako wrażliwego i zatroskanego o losy swoich dzieci Ojca, który nie pozostawia naszych modlitw bez odpowiedzi. Chrześc?anin nie musi i nie powinien zasypywać Pana Boga swoimi prośbami.

XXVII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Ha 1,2–3; 2,2–4; 2 Tm 1,6–8.13–14; Łk 17,5–10 W skrócie: Jezus dziś przychodzi do nas w drugim człowieku. W rozpoczynającym się Tygodniu Miłosierdzia podejmujemy różne akcje charytatywne, poprzez które okażemy pomoc najbardziej potrzebującym. W tym czasie nie może także zabraknąć modlitwy zanoszonej w intencji ubogich, głodnych, bezrobotnych, emigrantów i wszystkich ludzi, którzy doświadczają cierpienia. Nie lubimy i nie akceptujemy dobroci na pokaz. Jednak w każdym człowieku istnieje pokusa, aby być zauważonym, gdy czyni dobro. Słowo Boże wskazuje nam właściwy sposób czynienia dobra: Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy (…)

XXVIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski 2 Krl 5,14–17; 2 Tm 2,8–13; Łk 17,11–19 W skrócie: Słowo Boże przypomina nam o cnocie wdzięczności. W naszych codziennych rozmowach często narzekamy, krytykujemy wszystkich i wszystko. O cnocie wdzięczności zapomnieliśmy nawet w najbliższych relacjach rodzinnych i małżeńskich. Trzeba na nowo odkryć cnotę wdzięczności i dostrzec w niej jedną z dróg do prawdziwej radości i szczęścia. Wdzięczności uczy nas Syryjczyk Naaman, który dziękuje Bogu oraz prorokowi Elizeuszowi za uzdrowienie z trądu. Św. Paweł Apostoł z wdzięcznością wyznaje, że wszystko jest gotowy znosić, aby inni ludzie mogli dostąpić zbawienia. Potwierdza przy tym wiarę w Jezusa Chrystusa, który jest dawcą zbawienia. Uzdrowiony z trądu Samarytanin jako jedyny powraca, aby podziękować Jezusowi za dar uzdrowienia. Słowo Boże jednoznacznie wskazuje nam, że wdzięczność przyprowadza człowieka do Boga. Dzięki tej cnocie człowiek (…)