Homilie codzienne ,30 listopada 2021

Ewangelia dzisiejsza przypomina przypowieść o siewcy. Tekst nam bardzo dobrze znany i często przywoływany. Bóg kieruje do nas słowo, bo chce nas ubogacać, jednak często gleba naszego serca nie jest w stanie przyjąć tego słowa. Jezus wskazuje na kilka rodzajów gleby: gleba ubita jak droga, gleba pełna cierni, gleba o płytkim wnętrzu i w końcu gleba odpowiednia do przyjęcia ziarna i wydania plonów.

Ludzką jest rzeczą grzeszyć, a diabelską trwać w grzechu. Podobnie jest z błędami. Kto w nich trwa, jeszcze bardziej błądzi. W dzisiejszej liturgii wspominamy przełomowe wydarzenie w życiu pierwotnego Kościoła – nawrócenie św. Pawła. Apostoł Paweł dobrze wypełnił nakaz Chrystusa przepowiadania Ewangelii całemu światu. Każdy z nas ma obowiązek głosić Chrystusa, przede wszystkim swoim dobrym życiem.

Pan Jezus ostrzega nas przed grzechem, dla którego nie ma odpuszczenia. Ci, którzy sprzeciwiają się Duchowi Świętem nie mają możliwości wejścia do królestwa Bożego. Należy uświadomić sobie powagę swoich grzechów, które bezboleśnie ranią nasze serce. Sakrament pokuty i pojednania jest wielokrotnie ostatnią deską ratunku przed destrukcyjnym działaniem złego ducha, który potrafi w bardzo inteligentny sposób zniszczyć nasze życie duchowe. Pan Jezus w bardzo konkretny sposób ogłasza wręcz potępienie tych wszystkich, którzy w sposób bardzo świadomy zamykają się na działanie Ducha Świętego.