Homilie niedzielne i świąteczne ,1 stycznia 2018

Jezus w swoim nauczaniu posługiwał się różnymi środkami wyrazu, ale zasadniczo był to język prosty, a porównania odwoływały się do życia codziennego ówczesnych słuchaczy. Winnica jest obrazem biblijnym znanym również w Starym Testamencie. Prawdziwą winnicą Bożą jest społeczność chrześcijańska zjednoczona z Jezusem. Przykład negatywny i pozytywny latorośli ilustruje postawy uczniów Chrystusa. Sakramenty nie działają automatycznie. Są one środkami uświęcenia człowieka, ale ze strony człowieka potrzebna jest wola współpracy z łaską Bożą. Brak owocowania jest skutkiem nieznajomości Chrystusa, nieznajomość Chrystusa bierze się z braku potrzeby poznawania, co znowu wynika z ulegania pokusom. Człowiek, któremu brakuje wiary, nie odczuwa też potrzeby usprawiedliwienia tego braku.

Przychodzimy do świątyni, domu naszego Pana, na Eucharystyczne zwołanie, by u Boga szukać wsparcia w trudach naszej codzienności. Pan poucza nas poprzez słowo, które do nas kieruje i umacnia nas darem Eucharystii. Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego napełniły nas radością i otuchą. W liturgii słowa przywołany został obraz winnicy, którym posługiwał się Jezus w swoim nauczaniu. W tekstach Starego Testamentu obraz winnicy wykorzystywany był dla przedstawienia grzechu Izraela.

Obraz winnicy w Starym Przymierzu odnosi się do ludu Izraela. Świat został stworzony przez Boga z całym bogactwem fauny i flory. Jezus jest krzewem winnym, a my latoroślami. Jezus jest wśród nas i w nas. Jak wytrwać w łączności z Jezusem? Słowo Boże jest dla nas drogowskazem, w jaki sposób mamy przynosić dobre owoce. „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym” – te słowa jednak w istocie oznaczają: „Ja jestem wasz, a wy jesteście Mną” (Benedykt XVI, Homilia, Berlin, 22 września 2011 r.).