Homilie niedzielne i świąteczne ,1 stycznia 2018

Ludzie interesują się wszelkimi faktami i zjawiskami, które odbiegają od normalności. Przykładem jest popularność Księgi Rekordów Guinnessa. Poszukiwanie nadzwyczajności i zainteresowanie tym, co wykracza poza normalność, nie jest nowym trendem. Pierwsze czasopisma wydawane w Europie w XVI i XVII wieku przedstawiały różne anomalia natury. Wiele programów telewizyjnych zaprasza osoby, które w jakiejś dziedzinie są najlepsze lub wyróżniające się. Dzisiejsza Ewangelia nie wpisuje się w ten nurt podążania za niespotykanymi doznaniami i przeżyciami. Ze strony Jezusa nie widać żadnych oznak, by eksponować swą niezwykłość i cudowność. Jednym z powodów, dla których Jezus dokonywał cudownych znaków, była chęć pomocy innym i ulżenia ich losowi.

Założenia Bożej ekonomii: dzielić się niepokojami, bo wtedy ich ubywa; dzielić się z potrzeby serca, a wtedy wszystkim przyrasta. Ludzka zapobiegliwość różni się od Bożej troski. Lęk, że nie wystarczy, paraliżuje wszelkie poczynania. Ekonomia daru nie posługuje się rachunkiem strat i zysków. Najważniejszy jest Dawca, a nie potrzeba. W świetle tej ekonomii, rzeczy zyskują nową wartość. Otwieramy serce i stajemy się darem. Ekonomia daru czyni coś z niczego, okruch czy kropla przemieniają się w bochen i dzban. Najmniejszy dar urasta do rangi cudu. Ekonomia wdzięczności to pokorne i wdzięczne odnoszenie do Boga tego, co się ma w danej chwili. Wypowiadając „dziękuję” jestem świadom, iż wszystko od Boga pochodzi. Do Niego odnoszę osoby, sprawy i rzeczy.

Chleb powszedni. Różne potrawy spożywamy codziennie, lecz chleb najczęściej. Przykład zakupów w koszach – są one różne, lecz w każdym jest chleb. Chleb darem Bożym. Eliasz z polecenia Bożego rozmnaża chleby jęczmienne. Kapłan w czasie ofiarowania dziękuje Bogu za dar chleba. Cud rozmnożenia chleba. Wyraża się w nim troska Jezusa o słuchaczy, by nie ustali w drodze do swych domów. Słuchanie słów Jezusowych jest przygotowaniem do posilania się chlebem. Cud ustanowienia Eucharystii. Msza św. nazywana jest łamaniem chleba. Msza św. jednoczy wierzących w Chrystusa. Znak pokoju poprzedzający Komunię św. symbolem jedności, zgody i miłości. Uwaga: – przed homilią należy przygotować 2 lub 3 koszyki, a w nich różne produkty spożywcze. W każdym różne, ale w każdym chleb. Łamanie się chlebem powszednim z obecnymi na Mszy św. dziećmi pozwoli im utrwalić w pamięci treści omówione w homilii; – ponieważ w czasie homilii motywem przewodnim będzie chleb, warto wcześniej przypomnieć sobie jak on powstaje, by w razie trudności wspomóc dzieci wiedzą.