Homilie niedzielne i świąteczne ,1 stycznia 2018

Uczniowie nie słuchają zapowiedzi męki Jezusa. Jakie są we mnie pragnienia w odniesieniu do Jezusa? Skala pragnienia odpowiada zapotrzebowaniu człowieka na wielkie wartości ducha, takie też jest odczuwanie przez człowieka szczęścia. Co znaczy sformułowanie „pić kielich”? To pytanie niepokoi, a jednocześnie uświadamia, na czym polega bliskość z Jezusem, na czym polega zażyłość, przyjaźń. Jest to trudna przyjaźń, trudna bliskość. Do czego prowadzą mnie pragnienia religijne? Co jestem w stanie poświęcić, aby być człowiekiem, który służy innym?

Jakie marzenia, takie życie. Kto nie pragnie i nie realizuje pragnień, ten karłowacieje, a w ostatecznym rozrachunku usycha. Apostołowie nie boją się pragnąć, ale nie chcą się dzielić pragnieniami. Trzeba wypowiedzieć to, co się nosi w sercu. Prawdziwe pragnienia nie widzą granic! Pragnienie i jego ucieleśnienie mają odpowiedni dla siebie czas. Każdy z nas jest jedyny i niepowtarzalny – tak samo nasze pragnienia. Będąc blisko Boga, umiemy pragnąć rzeczy niemożliwych! Wielkość pragnienia mieści się w łączności z wolą Bożą. Małe pragnienia dadzą małą radość. Wielkie zaś wielką.

Służenie człowiekowi jest w zasięgu możliwości każdego z nas, niezależnie od stanowiska i godności. Przykład życia św. Elżbiety Węgierskiej to dowód na doskonałe rozumienie Ewangelii wzywającej do służby bliźniemu. Rozmowa Jezusa z apostołami jest nauką, że należy wyzbyć się próżności i egoizmu. Intencją homilii jest pobudzenie dzieci do pokornej służby bliźniemu. Dzieci są wyręczane przez rodziców nawet w prostych obowiązkach i brak im wrażliwości na bezinteresowne usłużenie bliźniemu. Przed homilią należy przygotować: – poduszeczkę, a na niej koronę i berło; – narzędzia do sprzątania (np. wiadro, szczotkę, miednicę, mop, pudełko proszku do prania); – miskę, talerz, łyżkę.