Wyniki wyszukiwania

Autor Księgi Mądrości z wielkim realizmem stwierdza, że niezależnie od tego, ile lat żyjemy, nasze życie jest krótkie. Wartości życia na ziemi nie mierzy się ilością przeżytych lat, ale mądrością i sposobem życia. Można żyć krótko i w pełni zrealizować swoje człowieczeństwo, ale można też żyć długo i to, co najważniejsze – życie – przegrać. Na śmierć nie możemy patrzeć tylko z ludzkiego punktu widzenia, gdyż musielibyśmy ulec przygnębieniu i rozpaczy. W świetle słowa Bożego trzeba uwierzyć, że dusza zmarłego spodobała się Bogu i już osiągnęła doskonałość, która jest biletem do nieba.

Chrześcijańska wiara, rodząca się ze słuchania słowa Bożego, przychodzi z pomocą, aby ukoić nasz ból po tragicznej śmierci bliskiej osoby i zapalić światło nadziei. Prorok Izajasz z mocą obwieszcza, że Bóg zwycięży i zniszczy śmierć. Oto nadejdzie dzień ostatecznego zwycięstwa nad śmiercią i nastanie nowe życie i nowy świat. Jezus Chrystus porównywał królestwo Boże do uczty, na którą wszyscy są zaproszeni. Obietnice Boga spełnią się na końcu czasów i wtedy wszyscy, którzy osobistą wiarą odpowiedzieli na zaproszenie Króla, zasiądą do stołu, aby ucztować w królestwie niebieskim.

Katechizm Kościoła Katolickiego nazywa małżeństwo sakramentem w służbie komunii. Podobnie jak kapłaństwo jest on nastawiony na zbawienie innych ludzi. Te dwa sakramenty przez służbę innym przyczyniają się także do zbawienia osobistego. Udzielają one szczególnego posłania w Kościele i służą budowaniu Ludu Bożego. Ślub kościelny wzbudza dziś wiele zarówno pozytywnych, jak i negatywnych emocji i opinii. Zróżnicowane podejście do rozumienia, bądź niezrozumienia, istoty sakramentu małżeństwa zapowiada trudności w znalezieniu właściwego spojrzenia na istotę tego sakramentu Bożej miłości.

W liturgii, a zwłaszcza w liturgii Mszy obrzędowych, Bóg mówi do nas nie tylko przez słowa, ale także poprzez znaki, symbole, gesty. Warto uczyć się odczytywać te znaki i symbole. Jest to również bardzo ludzki sposób porozumiewania się. W ten sposób można bowiem wyrazić to, co niewyrażalne słowami. Język gestów doskonale sprawdza się zwłaszcza w komunikowaniu uczuć: czasem przez prosty gest, krótkie przytulenie można powiedzieć więcej niż w długim przemówieniu. Również przedmioty symboliczne mogą mówić. Przykładem tego jest obrączka, umieszczona w nowej sukience Matki Bożej Częstochowskiej. Obrączka ta ma swoją historię. Wyrzucona z pociągu zdążającego do obozu zagłady w Auschwitz stała się świadkiem miłości i wierności sięgającej poza grób.

Śmierć, która kończy nasze ziemskie wędrowanie jednoznacznie pokazuje kruchość i przemijalność tego, do czego w życiu przywiązujemy dużą wagę. Dziś wielu ludzi widzi w Bogu surowego Ojca, a jeszcze bardziej surowego sędziego, którego trzeba słuchać, i który tylko czyha, aby ukarać człowieka za każde potknięcie. Słowo Boże, które słyszymy podczas liturgii pogrzebu, staje się pocieszeniem i umocnieniem w bólu i żałobie. Do modlitwy za zmarłych zachęca nas pierwsze czytanie wzięte z Drugiej Księgi Machabejskiej. Mamy tutaj pochwałę modlitwy za zmarłych oraz świadectwo wiary w zmartwychwstanie umarłych.

W kazaniach pogrzebowych bardzo często mówi się, że śmierć jest przejściem do innego świata. Śmierć jest formą rozstania – jest rozstaniem jedynym w swoim rodzaju. Wyjątkowość tego rozstania wypływa z niemożliwości panowania nad nim. Chrystus umarł na krzyżu za nasze grzechy. On stał się ofiarą przebłagalną, która pojednała nas z Ojcem i dała odpuszczenie za grzechy. Zmartwychwstanie Jezusa otworzyło nam drogę do wieczności. Jego zwycięstwo nad śmiercią jest także naszym zwycięstwem. Odtąd nie musimy bać się śmierci i czuć się wobec niej bezradnymi. Chrystus poprzez swoje zmartwychwstanie pokonał śmierć. Zjednoczyliśmy się z Jezusem w sakramencie chrztu i dlatego wszyscy jesteśmy przeznaczeni do zmartwychwstania i życia.

Przy zawieraniu sakramentu małżeństwa staramy się mówić i myśleć o miłości łączącej dwoje ludzi. Ukazujemy piękne i przyjemne strony miłości. Osoby z pewnym stażem małżeńskim wiedzą, że prawdziwa miłość nie sprowadza się tylko do przeżywania podniosłych, radosnych i przyjemnych chwil. Prawdziwa miłość domaga się także ofiary i wyrzeczenia. Św. Paweł zachęca małżonków chrześcijańskich, aby dali swoje ciała na ofiarę żywą, świętą i Bogu przyjemną oraz aby ich miłość była bez obłudy i pełna wzajemnej życzliwości. Słowo Boże jest skierowane do nas i to my jesteśmy wezwani do jego realizacji w codziennym życiu. Słowo Boże odkrywa przed nami prawdę, że całe życie chrześcijańskie ma być duchową ofiarą składaną Bogu. Ta ofiara przyjmuje bardzo konkretny wymiar w relacjach do drugiego człowieka.

Podczas pogrzebu słowami pieśni Niech aniołowie zawiodą cię do raju, prosimy aniołów, aby towarzyszyli zmarłemu w ostatniej drodze i wprowadzili go do domu Ojca. Słowo Boże ukazuje nam postać Archanioła Michała, który nazwany jest „wielkim księciem” oraz opiekunem i obrońcą ludu izraelskiego. Pojawienie się Archanioła Michała na ziemi zwiastuje zbawienie oraz tryumf ludzi wiernie wypełniających prawo Boże. Będzie to czas powszechnego zmartwychwstania.
Archanioł Michał w Apokalipsie występuje na czele duchów niebieskich, które definitywnie pokonają szatana. Aniołowie są Bożymi posłańcami, którzy na różne sposoby mają opiekować się i pomagać ludziom. Jako aniołowie stróżowie towarzyszą nam od chwili narodzin aż do naszej śmierci.