Wyniki wyszukiwania

Księga Tobiasza została napisana w II wieku przed narodzeniem Chrystusa. Opisuje nam ona historię życia Tobiasza i jego syna, o tym samym imieniu. Opowieść o wędrówce Tobiasza jest pełna przygód, dobrych i złych niespodzianek. Ostatecznie kończy się bardzo dobrze. Tobiasz wraca do swego ojca, przynosi mu lekarstwo na oczy i pożyczony majątek. A w czasie wędrówki poznaje Sarę, którą bierze za żonę. Dzisiejszy fragment jest wspólną modlitwą Sary i Tobiasza w noc poślubną. Na początku swojej wspólnej wędrówki przez życie zanoszą oni do Boga prośbę o błogosławieństwo. W modlitwie Tobiasza i Sary są zawarte fundamenty biblijnej wiary w ważność i wyjątkowość małżeństwa. W Ewangelii Jezus używa obrazu budowania domu na piasku lub na twardej skale. Ufna modlitwa Tobiasza i Sary jest zobrazowaniem budowania przyszłości na trwałych fundamentach. Jako uczniowie Chrystusa przyszliśmy na liturgię, aby przypomnieć sobie Boże obietnice zapisane w Biblii i poprosić Go o błogosławieństwo dla naszych nowożeńców.

Nasze ziemskie życie jest też czasem budowania. Choć lepiej powiedzieć, że jest czasem przygotowania do wejścia do gotowego już domu, przygotowanego przez Boga. Każda chwila życia przybliża nas do tego momentu. Święty Paweł nazywa nasze życie pielgrzymowaniem. Przemierzamy drogę naszego życia wybierając różne cele, różne kierunki. Nie zawsze nasze pielgrzymowanie prowadziło nas najkrótszą drogą do Boga. Dzisiaj warto byśmy na chwilę się zatrzymali. To zatrzymanie ma kilka wymiarów. Pierwszy polega na zastanowieniu się nad swoim życiem. Kiedy wędrujemy i nie znamy drogi, zatrzymujemy się, by podjąć decyzję co do dalszej wędrówki. Drugim wymiarem zatrzymania jest odpoczynek i wytchnienie. Chodzi jednak o szczególny odpoczynek – w Bogu. Tą okazją do odpoczynku jest każda chwila spędzona z Bogiem. Szczególnie ważnym czasem jest Eucharystia. Ciało Chrystusa jest naszym pokarmem na drodze do domu Ojca. Jezus przygotował mieszkanie dla nas wszystkich. Przygotował je także dla naszego brata N. Dlatego nasza dzisiejsza modlitwa jest przepełniona chrześcijańską nadzieją.

Zaproszenie do modlitwy za wszystkich biskupów całego świata, aby ich współpraca z Ojcem Świętym, była przykładem dla całego duchowieństwa i wszystkich wiernych. Patroni dnia dzisiejszego, święci biskupi Tymoteusz i Tytus, swoje owczarnie prowadzili rozsądnie i roztropnie. Św. Paweł w listach do Tymoteusza i Tytusa zwracał uwagę na działanie Boga. To działanie Stwórcy mamy na co dzień odczytywać i głosić. Każdego dnia mamy odczytywać znaki czasu i głosić Dobrą Nowinę.

„Nadzieja zawieść nie może”. Przypomnienie zebranym, że mamy trwać przy Bogu pomimo trudności, modlić się za cały świat i swoją postawą ogłaszać światu królestwo niebieskie. Autor listu do Hebrajczyków zaprasza nas, byśmy pamięcią powrócili do momentu sakramentu chrztu świetego. Ten moment nazywa on oświeceniem. Wówczas bowiem przyjęliśmy światło wiary do naszego życia. Nadzieja chrześcijańska, o której myślimy wypływa z wiary. W niej trwa przekonanie, że Pan Bóg spełni wobec nas swoje obietnice. Autor Listu do Hebrajczyków wzywa nas do wytrwałości i stałości w czynach wiary.

Warto uświadomić wiernym, że Bóg zawsze jest z nami – nawet wtedy, gdy nam się wydaje, że jesteśmy sami. Jezus mocą swojego słowa uciszył wicher oraz wzburzone fale jeziora, uspokoił przestraszonych uczniów. Pozorna nieobecność Jezusa w naszym życiu może być próbą naszej wiary, tak jak sen Jezusa był próbą wiary uczniów. Nie lękajmy się zaufać Jezusowi i wołać do Niego: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?” (Mk 4,38).

Przypomnienie zebranym, że w życiu duchowym profilaktyka jest lepsza niż leczenie. Szatan naprawdę istnieje i niszczy człowieka. Walka z nim jest bardzo trudna, bowiem nawet wobec Jezusa szatan zachowuje się w arogancki i hardy sposób. Diabeł może działać wtedy, gdy otrzyma takie pozwolenie. Naruszanie pierwszego przykazania Bożego ułatwia działanie szatanowi. Uzdrawianie duszy i psychiki często bywa długim, skomplikowanym i bolesnym procesem.

Ukazać, że życie przy Bogu jest piękniejsze. Pan Jezus w jednej z Ewangelii nazywany jest światłością. Tam, gdzie jest ciemność, nie czujemy się bezpiecznie. Sól to specyficzna przyprawa. Nie można jej jeść samej, ale bez użycia jej do gotowania potrawy nie smakują dobrze. Lekarze mówią nawet, że organizm człowieka nie jest w stanie wytrzymać bez soli. Jako chrześcijanie mamy za zadanie nadawać sprawom codziennym głębszy sens, który ma wypływać z naszej wiary. Mamy codziennie dbać o nasze sumienia. Przypominać sobie o tym, czego uczy nas Pan Jezus. Modlić się i co niedzielę uczestniczyć w Eucharystii. Dzisiejsza niedziela przypomina nam, że wszyscy jesteśmy chrześcijanami, więc naszym zadaniem jest zachowywać się jak chrześcijanie. A być chrześcijaninem to żyć według Dziesięciu przykazań Bożych, pięciu przykazań kościelnych czy innych nauk, które podaje nam Kościół do wierzenia.

Słowo, które jest Światłością